[Wydzielony] Zaburzenia odżywiania, depresja itp. - Gotyk-Forum.pl

Silvaticus Cruor

<hahaha> Psychozy afrodyzjakiem... PIĘKNE PORÓWNANIE. Ale...

Tak... Tyle tylko zaburzenia odżywania nie biorą się z niczego. (Poruszyłam ten temat bo bardzo ostatnio się nim interesuję, i zastanawia mnie po co to laski robią po co w to brną) Doszłam do wielu wniosków czytając masę blogów o ED, rozmawiając z tymi dziewczynami... Więle zaczyna odchudzać się dla FACETA, wiele też bo nie radzi sobie z problemami w domu, wiele również z ciekawości (mogę pisać w nieskonczoność). I zauważyłam, że w wielu przypadkach cudownym lekiem na anoreksje i bulimie jest MIŁOŚĆ faceta i o tym tu mówię... Fakt ma się to nijak do ubioru, ale do ODSTRASZANIA jak najbardziej... Jednego jestem ciekawa, co byś zrobił jak Twoja dziewczyna powiedziałaby Ci, że jest bulimiczką (one mają najlepszą świadomość choroby, anorektyczka w życiu ci tego nie powie bo mysli że jest ZDROWA). Jestem CHOLERNIE ciekawa co byś wtedy zrobił, i czy naprawdę powiedział że to jest WYMYSŁ...

Ciemność Absolutna

wszelkiego rodzaju kompleksy i tym samym -zaburzenia odżywiania wynikają z NIEDOWARTOŚCIOWANIA. i już! kiedy Kobieta ma wysoką samoocenę to sądzę że nie widziałaby nawet sensu w odstawianiu tego typu szopek. ale koniec offtopa!! Evil or Very Mad

Jasność

Nigdzie nie napisałem, że zaburzenia odżywiania się są wymysłem. Mogą być powodowane przez wymysł, że dziewczyny czują się zbyt grube, co często też jest zupełnie nieuzasadnione. Kobiety odchudzały się dla mężczyzn, mężczyźni odchudzają się dla kobiet, trwa to od wieków i nic nie wróży tego końca, ale jednak większość ludzi zna w tym wszystkim umiar Grey_Light_Colorz_PDT_15

. A co do bulimii to napisałem już wyżej, że z takimi rzeczami trzeba się zgłosić po pomoc do specjalisty, ew. porozmawiać z daną osobą o motywach takiego postępowania i dać jej do zrozumienia, że nie jest ono potrzebne kosztem uszczerbku na zdrowiu.

Ciemność Absolutna

a może potrzebuje pomocy bo sama nie wie jak rozwiązać swój problem, hę? to że nie potrafisz zrozumieć ludzi którzy mają ze sobą problemy nie znaczy że nie są godni uwagi...

Jasność

Ciemność Absolutna

A myślisz że alkoholik przyzna się że ma jakiś problem? to ta sama sytuacja. poza tym, ludzie się róznią i nie każdy jest widać na tyle zaradny, może się wstydzi przyznać etc. okoliczności przecież bywają różne... poza tym to chyba oczywiste że słaba płeć to słaba płeć. trochę zrozumienia dla obcej galaktyki!

Jasność

Szmaragdowa Wiedźma

jak ktoś słusznie zauważył, w obecnych czasach sporo autodestruktywnych zachowań to koszmarnie egoistyczna 'pokazówka'. jeszcze kilka lat temu jako grupę najbardziej narażoną na anoreksję/bulimię wymieniano dziewczęta z przerostem ambicji, od których zbyt wiele wymagano [najczęściej rodzina, nierzadko również reszta otoczenia], które przez to dążyły do wielowymiarowej perfekcji - od idealnych stopni w szkole, po idealne [w ich coraz bardziej wykrzywionym mniemaniu] ciało. na chwilę obecną cały ten problem został 'spłycony' przez osoby, które wykorzystują wszelakie zaburzenia jako swoisty szantaż emocjonalny. i w tym samolubnym tłumie gubią się osoby, które naprawdę potrzebują pomocy. problem jest coraz bardziej bagatelizowany. smutne.

Mistrz Gry

+NecromanTesss+

Hm... Naprawdę nie uważam, że depresja, dół, zaburzenia psychiki są modne.Może w pewnych kręgach i przedziałach wiekowych - bycie 'nienormalnym' jest plusem. ogółem jednak jest to zjawisko marginalne, a wszelkie niedociągnięcia psychiki są nadal tematem wstydliwym. wizyta u psychologa, nie mówiąc o psychiatrze, pozostaje czymś, o czym się mówi - jeśli już - tylko najbliższym. Ja bym powiedziała, ze jest akurat odwrotnie: mamy kult życia, siły, energii i niczym nieskażonego piękna. A wzrost przypadków neuroz jest akurat faktem, nie opinia - współcześnie mamy zbyt wiele dróg wyboru, za dużo rzeczy, za dużo tłumu, wśród którego jest się samotnym, za dużo możliwości przy częstym braku środków. Zaburzenia odżywiania to też nie jest jakiś ogólny "trend"; owszem, zgoda, akurat wśród samych pewnych typów 'nienormalności' czy chorób "na topie"może i tak - anoreksję mamy teraz na piedestale, wyprzedziła nawet hiv... Ale blogi anorektyczek i pisma młodzieżowe to nie jest główny prąd społeczno-kulturowy, tylko jego enklawa, jeden z nurtów.

Bardziej szkodzi tu nieprecyzyjna terminologia. Depresją nazywa się często byle chandrę i to jest irytujące.

Wziąć się za bary z depresją? Brzmi albo śmiesznie albo złośliwie, zależnie od intencji. Depresja właśnie na tym polega, że nie można tak po prostu wziąć się w garść; dochodzi do rzeczywistego obniżenia wydolności psychicznej i fizycznej organizmu. Owszem,, ktoś z boku widzi drogi, ale chory nie. ktoś inny widzi przyszłość, ale "zdepresjonowany" dostrzega tylko teraźniejszość; utrata perspektywy czasowe jest jednym z objawów; spirala depresji nakręca sie właśnie w ten sposób: tracisz siły i ochotę do życia - nic ci się nie chce - skoro ci się nie chce, wyglądasz i czujesz się marnie - czujesz się jeszcze gorzej - rezygnujesz z wysiłku bo i tak 'nic to nie da' - depresja rośnie i osłabia cię.

Nie ma przyczyn? Całe to cholerstwo ma chyba z dziesięć jeśli nie więcej odmian, wiec chyba ich nie brakuje. Może mieć przyczynę endogenną albo reaktywną, może wiązać sie z nerwicą lub nie, czasem dochodzi do depresji na tle somatycznym, jest wówczas skutkiem długotrwałej rekonwalescencji, dochodzi do tego jeszcze depresja związana z poczuciem wypełnienia misji życiowej, depresje młodzieńcze i inwolucyjne (starcze), sia la la... Najgorsze, co można rzec choremu: "Weź się w garść" - gotowy gwóźdź do trumny. Rodzina, "przyjaciele"? Czasem tylko po prostu są... i nic więcej.

Alice in Gothland

Atropinowa panienka

moda na 'anoreksję'? wystarczy wpisać do googli hasło 'pro-ana'...

Ciemność Absolutna

swego rodzaju syndrom naszych czasów. kiedyś ludzie chorowali masowo na gruźlicę, to my mamy anoreksję.

Aksamitna Mgiełka

Jak dla mnie tak zwana anoreksja - zwłaszcza ta objawiająca się w blogach - jest w większości na pokaz. Dziewczyny dążą do anoreksji, bo wyobrażają sobie, że wtedy przyciągną uwagę otoczenia i zostaną uznane za wyjątkowe. Ale to według mnie po prostu jeszcze jeden sposób na bunt okresu dojrzewania.

Co do odchudzania i kompleksów - zgadzam się z tym, co napisał squarepusher. Kokietowanie pod tytułem "och, jaka ja gruba" i obrażanie się, jeśli nikt nie zaprzeczy, dość szybko robi się nudne dla osób postronnych... Ideałem jest albo uznanie, że obecny stan własnego ciała jest zadowalający i zaprzestanie marudzenia, albo zrobienie czegoś w kierunku poprawy wyglądu.

Ja jestem co prawda kobieta i hetero, ale naprawdę uważam, że kobiety z nadwagą mogą być równie pociągające, co te szczupłe, a nieraz nawet bardziej. Byle tylko nie wciskać się w ciuchy ewidentnie niepasujące do figury i będzie dobrze.