[wydzielony]O oświacie i edukacji - Gotyk-Forum.pl

Mistrz Gry

Po kolei.

Proc: Pewnie bierze się to z tego, że funkcjonuje opinia nauczyciel-pedagog-wychowawca. Może to się z tego bierze. Jednak de facto nie ma się dużej styczności z wieloma nauczycielami, częściej są to pojedyncze osoby i wątpię, żeby aż tak znowu do tego się podchodziło, że on/ona coś zrobił - to wina nauczyciela, bo tak im w szkole powiedzieli. Aż tak źle (chyba) nie jest. Choć to pewnie zależy od człowieka i od szkoły.
Co do stresującej pracy, to można tak powiedzieć o prawie każdej, gdzie w grę wchodzi kontakt z innym człowiekiem. Nie wszyscy chętnie nawiązują znajomości i są duszami towarzystwa (a czasem trzeba).
Nie wyobrażam sobie, żeby nie było chętnych na zostanie nauczycielem. Ktoś przecież musi uczyć "przyszłe pokolenia" - że to tak ładnie nazwiemy. Bardzo chciałbym tylko żeby uczący sami reprezentowali odpowiedni poziom.

Madlene: To się zdarza w każdym kraju i w każdej grupie zawodowej. Wszędzie trafiają się tacy, co to "się załapali" i nie są tymi z powołania (a faktycznie , to i możę nawet nie posiadają kompetencji). Ale to jest - niestety - norma. Nie każdy prawnik wybroni, lekarz wyleczy, informatyk napisze program, a psycholog rzeczywiście pomoże.

Tid: Pełna zgoda. Żadne studia nie gwarantują dobrej pracy. Chodzi tylko o to, żeby sobie życia nie utrudniać. Jeżeli pewne uczelnie/kierunki zwiększają to prawdopodobieństwo, to dlaczego by z tego nie skorzystać? To wybicie się z tłumu, to często jakieś dodatkowe umiejętności, które wcale nie muszą być związane ze szkołą czy studiami. Coś jak prawo jazdy. Może je zrobić każdy, niezależnie. Tak samo nauka php, francuskiego czy uprawnienia do pracy przy żywności.
Co do reszty zgoda.

EDIT: O nauczycielach trzeba by założyć jeszcze osobny temat, bo tam też by było sporo do powiedzenia. Póki co na tapecie mamy szkołę jako taką.

La Figlia Della Tempesta

Wujek Samo Zło

Jeśli można to chciałbym przy okazji zwrócić uwagę na sam termin "humanista". Ostatnimi czasy mam wrażenie, że zamiast znaczyć to co znaczył on pierwotnie (nie chce mi się robić copy-paste ze słownika, wiecie o co mi chodzi), jest on nadużywany przez ludzi próbujących tym ładnym słówkiem zasłaniać swój brak predyspozycji, a często wręcz pogardliwą ignorancję w dziedzinie nauk ścisłych. To trochę tak jakbym ja robił tony błędów ortograficznych albo nie wiedział nic z historii, a potem z idiotycznym uśmiechem na twarzy tłumaczył że "przecież mam ścisły umysł, ja całych tych waszych języków polskich i historii w ogóle nie rozumiem". Zdania analogiczne słyszę dość często i naprawdę momentami nóż mi się w kieszeni otwiera...

+NecromanTesss+

La Figlia Della Tempesta

Zachód Słońca

Przepraszam, że z takim dużym opóźnieniem cytuję niektóre posty, ale jakoś mnie naszło (czyt. egzamin ze sztucznej inteligencji za ~7h, a mi się nie chce zadania robić teraz) na przejrzenie paru ostatnich stron tematu i dodanie paru słów od siebie.

Malk Content

Tesss: Odniosłam się do wypowiedzi Kovala.
Chodzi o to na przykład, że na studia o specjalności nauczycielskiej jest 150 miejsc, a na inne specjalności tego samego kierunku np. po 20. Motywacja wyboru takiego kierunku, takiej specjalności, jak każdy wie, bywa różna: zainteresowanie, czy wyjście awaryjne, które pozostało tym jedynym, itd. Przed studiami, na studiach i przez jakiś czas po nich za żadne skarby nie chce się zostać nauczycielem. Ale po pewnym czasie konfrontacja z rzeczywistością sprawia, że chcąc, nie chcac, zmienia się zdanie i nawet uznaje sie za sukces znalezienie pracy w tym zawodzie.

Moim zdaniem to niewdzięczny zawód. Pomijam choroby zawodowe związane z ciągłym mówieniem i hałasem na przerwach. Rozpuszczone bachory oraz rodziców z pretencjami. Kierat dzień za dniem tak samo, rok za rokiem. Po jakimś czasie nauczyciel ma juz stałe notatki plany lekcji i je już tylko powtarza.
Nauka w podstawówce czy gimnazjum nie rozwija nauczyciela. On raczej cofa się intelektualnie i infantylizuje. W liceum zaś nawet jak trafi się jakiś nauczyciel-pasjonat, ale z przedmiotu maturalnego, to musi zasuwać z materiałem, bo inaczej będzie, że to on nie przygotował uczniów.

Co do frustratów bez powołania. W szkołach bardzo często załatwia się miejsca pociotkom, kuzynom, znajomym, którzy poszukują pracy, ogłaszając konkursy, z góry ustalonym zwyciezcom. I miec tu nadzieję na nauczycieli z pasją.

Anhedoniac

Taka propozycja - może by tak wydzielić temat nowy o pedagogice? Już teraz trudno się połapać i jest ogromna wielowątkowość.

Nauczyciele:
Spotkałem się z opinią (wywiad z pewnym nietypowym dyrektorem w Newsweeku (mogę zeskanować i wrzucić)), że nauczyciele to w większości życiowi nieudacznicy, którzy z głowami pełnymi wiedzy po studiach, nie są w stanie się odnaleźć w niczym poważniejszym (matematyk - finansista, teoretyk; biolog - naukowiec, badacz etc.). Jeszcze nauczyciele mają kartę nauczyciela, przez którą nie da się ich zwolnić i dochodzi do tego, że nauczyciel po prostu pracuje i nie stara się ani odrobinę podwyższyć poziom nauczania, żeby go nie zwolniono, tylko klepie, klepie i klepie.

Oczywiście nie mówię o wszystkich, ale z własnego doświadczenia wiem i będę bronił tej tezy, że zdecydowana większość nauczycieli to zakute głowy, które pracę w szkole traktują jak pracę w fabryce, gdzie przychodzi się na osiem godzin, gdzie niczym przesuwanie śrubek na taśmie produkcyjnej - rutynowo klepie to samo cały czas.

Hrabia

W liceum miałem wspaniałego nauczyciela matematyki. Widać było, że lubi to, co robi. Na jego lekcjach nie sposób było się nudzić. Uczniów do tablicy wybierał losując ich - w pierwszej ławce siedziała tzn. maszyna losująca i za pomocą kostek się losowało delikwenta, do tego lekcje były pełne humoru, a jego hasełka stały się szkolna legendą Grey_Light_Colorz_PDT_03

Miałem wspaniałych nauczycieli w liceum. Tylko nauczycielka historii była nijaka. Choć jest to szkoła publiczna, to uchodzi w regionie jako szkoła elitarna, jedna z lepszych w wojewódzctwie. I to było widać wśród nauczycieli, mieliśmy pasjonatów, którzy potrafili zainteresować lekcją. Miałem szczęście i tyle. Nie musiałem chodzić na korepetycje jak moi znajomi, maturę zdałem lepiej niż oni i jestem na lepszej uczelni niż oni.

Gimnazjum to była porażka.

Ale nauczyciel to nie wszystko. Nawet najlepszy nauczyciel nic nie zdziała, jak bachor nie będzie chciał się uczyć. Upada prestiż tego zawodu, traktuje się ich jako zło, utożsamiani są z indoktrynacją i ograniczaniem wolności. No ale kto powie tym dzieciom, co jest dobre, jak wyliczyć prędkość, dlaczego wulkany wybuchają i odpowie na inne pytania? Rodzice zwalają wszystko na szkołę, bo sami się boją wziąć odpowiedzialności za dziecko. Ojciec boi się powiedzieć nastoletniemu synowi, że nie należy wszędzie się wciskać, bo woli, żeby to powiedział nauczyciel, żeby zrobił to za niego. Potem zostaje dziadkiem w wieku 40 lat i trąbi, że edukacja seksualna w szkołach kuleje. Dziecko nie dostanie się na studia do Krakowa czy Warszawy na prestizowej uczelni?- winny jest nauczyciel, bo ktoś musi być winny...dziecko nie. Dobrze, że nie żyjemy w USA, bo jeszcze takiego nauczyciela czekałby proces o zniszczenie kariery nieudacznika. Musi być współdziałanie nauczyciela, rodziców i dziecka. Tego nie ma. Nauczyciele są sami.
Miałem przyjemność prowadzić kiedyś wykłąd w liceum i to nie jest nic przyjemnego, jeżeli w ostanich ławkach się olewa prowadzącego.

Cień

Aene d'Amarant- generalnie czy nauczyciel pracuje w hałasie to zależy tylko i wyłącznie od niego, bywają tacy u których jest cisza i to wcale nie dlatego, że uczniowe się boją, ale potrafi tak ciekawie poprowadzić lekcje i żyć w bardziej koleżeńskich układach z uczniami- takie zachowanie nauczyciela naprawdę się sprawdza i obie strony są zadowolone.

Co do podwyżek dla nauczycieli. oni chyba wcale nie mają tak źle w pracy, moja sąsiadka, a zarazem ciocia uczy polskiego w szkole i sama przyznaje, że ciężko w pracy nie ma, a z tego co widać finansowo też źle nie wychodzi na tej pracy.

tidesson- 100% racji kto wam powiedział, że jak skończycie studia, będziecie pracowali w wymarzonym zawodzie?

Przepraszam, że troche schodzę z tematu ale....
Zna ktoś z was kogoś kto zdawał maturę z histori sztuki? Bo tak sie zastanawiam czy jestem w stanie ją zdać skoro nie miałam takiego przedmiotu, a chciałam go wybrać jako 5 przedmiot.

Atropinowa panienka

Mistrz Gry

O, jest i temat.

Amadi: Humanista zawsze kojarzył mi się Odrodzeniem i ówczesną koncepcją człowieka, czyli te wszystkie "człowiekiem jestem i nic co ludzkie...", "człowiek miarą wszechrzeczy" czy - najlepsze - "człowiek kowalem własnego losu". Za humanistę uważano kogoś wszechstronnie wykształconego i to zarówno w dziecinach ścisłych, jak i oczytanego czy elokwentnego. Taki Leonardo da Vinci. Obecnie nie dałoby się być taki "człowiekiem Renesansu" pełną gębą. Nauka zbyt poszło naprzód, technologia mknie jak lokomotywa i w ogóle zrobiło tak dużo wszystkiego, że nie sposób tego ogarnąć jedną głową. Czyli samo słowo de facto powinno umrzeć śmiercią naturalną.

Corpse: Racja. Mogę tylko powtórzyć, że informatyka w szkołach na ogół leży, a matma i fizyka stanowią początek wstępu do tego, co jest na studiach.

Exile: Mogę bronić tej tezy razem z Tobą. Co więcej, wydaje mi się, że nawet jeżeli trafi się jakiś solidny nauczyciel, to sam system szkolnictwa (w który przecież trzeba wniknąć, bo jak inaczej) mniej lub bardziej podcina skrzydła. Nie wiem czy trafiają się jeszcze pedagodzy pokroju tej z "Młodych gniewnych" czy "Stowarzyszenia umarłych poetów", którzy są w stanie iść zupełnie pod prąd. Prawdopodobnie obecnie to by nie przeszło.

Black: Niby trzeba być przygotowanym, że nie będzie się pracowało w zawodzie, ale dlatego też tak ważny jest wybór kierunku studiów. Coś w miarę uniwersalnego albo trafiającego w rynek i to tak, że w razie czego można się przestawić. Coś w tym guście, jak pisał Tid. Informatyk nie musi koniecznie pracować w Googlach czy Microsofcie. Teraz praktycznie każda szanująca się placówka czy zakład pracy potrzebuje kogoś, kto zna się na kompach czy sieciach (czy to bank, urząd, biblioteka, hipermarket, fabryka etc.). Podobnie jest z przedmiotami ścisłymi czy związanymi z medycyną.

Tak od siebie dodam, że naprawdę nisko oceniam prawo i prawników jako takich. Nasz "prześwietny" UJ, który jedzie na renomie już od dawna w rzeczywistości wcale nie jest pod tym względem jakąś wybitną uczelnią. I ciekawe, co ci wszyscy prawnicy robią po studiach? Przecież potrzeba jeszcze zrobić aplikacje, że o zostaniu prokuratorem czy sędzią nie wspomnę. I co? Wszyscy otwierają kancelarie?

Nastąpiła dewaluacja i spadek wartości wyższego wykształcenia. W tym całym systemie jest masa błędów i niedociągnięć. O nastawieniu dzieci pisał Corpse, ale wina jest właściwie po stronie każdego. Jeżeli wiadomo i widać gołym okiem, co się dzieje, to po co to trzymać? Kto ma interes w tym, że nie dokonuje się zmian na lepsze?
Proc wcześniej pytała, co by było, gdyby nie było chętnych na nauczycieli. Obecnie byłoby lepiej. Nauczycieli jest mnóstwo i nie mają co robić. Już pomijając problem przygotowania dziecka i zrażania go do niektórych przedmiotów, co się później ciągnie, to nawet polityka wyższych uczelni. Skoro tylu humanistów szuka pracy, to po co są takie nabory na studia? A zmniejszyć limit przyjęć o połowę i zobaczyć, co się będzie działo przez najbliższe pięć lat. Po co wciąż produkować ludzi, którzy potem mają takie kłopoty. Chyba tylko po to, żeby dać zarobić "pracownikom naukowym". Okropne.

EDIT: Aha, jeszcze odnośnie tego "przeszkalania". Pewnie, że można po studiach - bo tego wymaga praca - "podnosić swoje kwalifikacje" (jak to się ładnie nazywa) żeby mieć co wpisać w CV i trzaskać kursy na lewo i prawo (o czym pisał Corpse), ale czy naprawdę o to chodzi? To nie lepiej wybrać taką szkołę, a potem studia, żeby nie musieć tego robić? Nie lepiej wybrać coś takiego, co potem nie będzie wymagało jeszcze "docierania"? Raz, że to męczące. Dwa, że zajmuje czas. Trzy, że może być kosztowne. A cztery, że sprawia, że zaczyna się wątpić w sens ukończonych studiów - "to po co się tyle lat studiowało, skoro i tak trzeba samemu się jeszcze doszkalać?".

Wujek Samo Zło

Mistrz Gry

To po pierwsze. Po drugie - dotyczy to zwłaszcza naszego kraju - jest to spowodowane też zmianą ustroju. Za tego poprzedniego było wręcz odwrotnie: niewiele osób z wyższym wykształceniem, a za to sporo zwykłych pracowników fizycznych (górników, hutników etc.). I kiedy przyszła zmiana, ta słynna transformacja, to nagle się rzucono na studia. Żeby sobie niejako "odbić" za poprzednie. Dopiero teraz powstają niezliczone Wyższe Szkoły Nie-Wiadomo-Czego, które właściwie dają tyle, co byle kurs (a kosztują) albo mimo natłoku humanistów (wiadomo w jakim sensie) na rynku pracy nadal produkuje się ich na potęgę. I co ma potem robić taki magister? Ale liczy się, że jest, że ma dyplom i coś znaczy.

Ciekawe, kiedy w końcu się obudzą.

Ciemność Absolutna

poziom się obniża również ze względu na to że obecnie mamy i niż i masę prywatnych szkół i studiów zaocznych, sama zauważyłam że o ile kiedyś, nawet kilka lat temu, dostanie się na studia dzienne było sporym wyróżnieniem o tyle teraz nie jest to specjalnie trudne [nie mówię o konkretnych kierunkach, które cieszą się ogromnym powodzeniem ale o dostaniu się w ogóle czy to na kierunek humanistyczny czy ścisły]...