Studia! - Gotyk-Forum.pl

Ciemność Absolutna

neurobiologia jeszcze mi coś mówi ale neo już nie.

Łowca czarownic

No to zdaje się że palnąłem głupstwo.
Tak czy siak wszelkie nowe kierunki a neurobiologia na UJ jest nowa mają na trzecim kampusie.

Mistrz Gry

Nigdzie nie pisałem, że kierunki techniczne są jedyne godne studiowania. Ba, nawet dałem przykłady tych, które trudno nazwać technicznymi, ale jednak uważam, że osoby, które nie zdawały na maturze matematyki, fizyki, chemii lub biologii są mało ambitne i raczej niewiele oczekują od życia.
Z tymi zainteresowaniami, to oczywiście byłoby super gdyby pokrywały się ze studiami, ale ilu jest takich pasjonatów? Jacyś zawsze się znajdą, ale nie spotkałem się nigdy z sytuacją żeby w grupie było np. kilkanaście takich osób. Większość jednak traktuje studia jako kolejny etap w nauce, a nie przygodę czy możliwość poszerzenia zainteresowań. Smutne to, ale cóż zrobić. Z czegoś trzeba żyć.

I proszę się nie czepiać słówek wyciągniętych z kontekstu, bo "linia" dotyczyła "oporu", a do tego już znacznie bardziej pasuje "najmniejszy" niż "najkrótszy".

Atropinowa panienka

Jasność

Chyba jesteś zbyt okrutny.
Według mnie najważniejszy jest pomysł na życie. Kierunek studiów, wydział czy uczelnia, to tylko jeden z elementów składowych. Jeżeli ktoś jest dobry w swoim fachu i cieszy go to, co robi - lub zamierza robić w przyszłości - to nie widzę powodu, aby mu przeszkadzać. Skoro czerpie z tego przyjemność, to po co? Jego sprawa. Jeżeli ktoś dla przykładu kończy taką socjologię (co roku po kilkanaście osób na miejscu, więc na ich brak na rynku zdecydowanie nie ma co narzekać), to powinien sobie zdawać sprawę, że będzie ciężko o dobrą pracę, ale jeśli jest zaradny, to sobie poradzi. Zainteresowania tylko pomagają, bo wtedy łatwiej znieść trudy pracy, zostać po godzinach, ma się większą cierpliwość i tak dalej.
Problem tylko w tym, że nie ma dużo osób, które odpowiednio wcześnie (czyli gdzieś tak do połowy liceum) wiedzą, co chcą w życiu robić. I tu z pomocą przychodzą im m. in. dobre studia. Ktoś może być słaby, ale przysiądzie i się nauczy, a są i tacy, na przykład po ogólniakach, którzy wiedzą wszystkiego po trochu, ale nic konkretnego. Wydaje im się, że mogą studiować wszędzie. Studia pozwalają wykształcić zainteresowania, a jeżeli wcześniej ktoś ich nie miał zbyt rozbudowanych, to może pozwolą mu je nabyć. Co sprowadza się do polubienia tego, co się studiuje, a co za tym idzie czerpania wspomnianej już przyjemności z późniejszej pracy. Sytuacja idealna.

Mistrz Gry

Jeśli jest zaradny? A to dobre. Ciekawe, jak to rozumieć?
Kończy się studia i nagle się okazuje, że z dobrej pracy nic nie będzie. I co wtedy? Zaczynać inny kierunek i kolejne pięć lat się mordować (żadne studia nie są proste, ale są łatwiejsze i trudniejsze)? Robić kurs za kursem, które też się będą ciągnąć? A może wziąć pracę za tysiąc czy półtora?
Nie lepiej studiować coś takiego, gdzie można zacząć pracować już na studiach (bo absolwenci tych kierunków są rozchwytywani i miejsc dla nich nie brakuje), a plan zajęć pogodzić sobie z grafikiem w pracy, a po zakończeniu płynnie przejść np. na cały etat? Jest tak jak mówię: powszechny brak ambicji.

Jasność

Lepiej, ale trzeba zrozumieć tych, którzy nijak nie trawią przedmiotów niehumanistycznych i nie skreślać ich tylko dlatego, że nie umieją całkować albo zapisać reakcji syntezy.

Malk Content

Jednak wielokrotnie i z dość dużym naciskiem podkreślałeś powagę utylitaryzmu studiów. Coś się tak uwziął na te studia humanistyczne? Sama nie widzę potrzeby, żeby męczyć się czymś, co mnie zupełnie nie interesuje, tylko dlatego, że łatwiej mi będzie znaleźć po ukończeniu tego kierunku pracę (do której nie będę miała serca).
Dlatego też wolę męczyć się na kierunku, który pokrywa się z moimi zainteresowaniami i, który otwiera szereg możliwości rozwoju intelektualnego.
Przyznaję, studiuję przede wszystkim dla przyjemności. Lubię odkrywać nowe teksty, o których w innej sytuacji pewnie nigdy bym nie usłyszała, lub nie miałabym warunków dotarcia do tych źródeł. Interesuje mnie tak historia literatury, jej teoria, jak i sprawy związane z językiem polskim.

La Figlia Della Tempesta

A nie jest przypadkiem najlepiej pozwolić ludziom iść własną drogą? Jeżeli wolę studia, po których mam szansę robić coś, co nie będzie dobrze płatne, ale za to będzie mi dawało satysfakcję, mam do tego prawo. Podjęłam taki wybór świadomie i dobrowolnie. Czy kiedyś będę go żałować - być może. Prawdopodobnie żałowałabym też wyboru czegoś opłacalnego, ale kompletnie dla mnie nieciekawego. Być może nie będę pracować w zawodzie - liczę się z tym, widziałam o ryzyku już zaczynając studia. To mój wybór i mój problem. Miałam prawo podjąć taką decyzję. I nie życzę sobie, żebyś z tego powodu mnie obrażał, zwłaszcza, że moja decyzja nie ma żadnego wpływu na Twoje życie.

Po drugie: czy naprawdę osoby, które poszły drogą humanistyczną z prawdziwego zainteresowania, wkładają w to dużo energii i wysiłku (bić może przez studia humanistyczne łatwiej jest się prześlizgnąć niż przez ścisłe lub techniczne, ale jeżeli chcesz studiować porządnie i być naprawdę dobry w swojej dziedzinie, nie jest to, wbrew pozorom, lekki, łatwy i przyjemny spacerek) przechodzą kolejne stopnie - kończą studia, robią doktorat, habilitację, wykładają, publikują - też są takimi żałosnymi, leniwymi i pozbawionymi ambicji istotami, jak przedstawiasz? Krzywdzisz swoimi sądami wiele osób. A czy nawet zwykły nauczyciel, który lubi i dobrze wykonuje swoją pracę, zasługuje na pogardę bo mało zarabia i automatycznie jest człowiekiem bez ambicji?

I po trzecie - czy ambicje nie mogą być różne, czy sprowadzają się wyłącznie do pieniędzy? Nie twierdzę, że pieniądze nie są ważne, ale jakoś nawet ten zwykły nauczyciel polskiego przeważnie nie musi mieszkać w kartonowym pudle pod mostem.

Co to jest dobra praca? Czy na pewno to jest dokładnie to samo, co praca przynosząca największe zyski? Oczywiście, ideałem byłaby praca interesująca, zgodna z naszymi upodobaniami i charakterem, a jednocześnie przynosząca dobry dochód. Czasem jednak trzeba wybierać. Masz prawo wybrać jedno albo drugie, to Twoja sprawa. Jeżeli akurat masz zainteresowania dające się sprzedać uda Ci się to połączyć - gratulacje. Szczerze zazdroszczę. Ja jednak musiałam wybierać. Wybrałam tak a nie inaczej. Możesz uważać, że źle, ale nie masz prawa twierdzić, że zrobiłam to z lenistwa, braku ambicji itd. Nie wiesz, dlaczego to zrobiłam, nie znasz mnie, nie licząc tego, co wyczytałeś w moich postach, tym bardziej nie znałeś mnie i nie byłeś przy mnie - a tym bardziej w mojej głowie - kiedy podejmowałam decyzję. Myślisz, że to było takie bardzo łatwe? Myślisz, że się nie bałam i nie boję?

Tak, wiem, że nie pisałeś tu konkretnie o mnie. Jednak jestem absolwentką i studentką kierunków, które uważasz za z założenia gorsze, a osoby z nimi związane za idiotów i nieudaczników, a więc i mnie dotyczą Twoje wypowiedzi.

Choć w sumie... nie jestem tak całkiem bez ambicji nawet według Twoich kryteriów, bo zdawałam biologię na maturze, tyle, że potem poszłam w inną stronę - za moich czasów wybór przedmiotów na maturze nie miał aż takiego znaczenia Grey_Light_Colorz_PDT_08

Mistrz Gry

Takie podejście wydaje mi się właściwe. Studiować po to, żeby potem mieć z czego kupić mieszkanie i utrzymać rodzinę, a jeżeli w dodatku nas to interesuje to dobrze. Jeżeli nie, to trudno. Zacisnąć zęby i do przodu. "Przez trudy do gwiazd". Ja mam takie podejście. W dodatku lubię wyzwania, pokonywanie trudności i borykanie się z kryzysami, bo to czegoś według mnie uczy. Rozumiem, że nie każdy ma takie zdanie. Oczywiście wszystkim życzę jak najlepiej i pracy w zawodzie, który będzie im sprawiał satysfakcję oraz zapewniał "godziwe" życie.

La Figlia Della Tempesta

Jak najbardziej możesz mieć takie podejście i iść taką drogą. Szkoda tylko, że posuwasz się do uwag obraźliwych dla tych, którzy inną drogę wybrali.

Poza tym chciałabym, żebyś odpowiedział mi na pytania, które zadałam w drugim akapicie tego -przyznaję, trochę przydługiego - posta.

Mistrz Gry

Jeżeli ktoś się poczuł obrażony to przepraszam. Być może napisałem to zbyt... dobitnie.

Łowca czarownic

La Figlia Della Tempesta

Ciemność Absolutna

Kovalu, z Twoich wypowiedzi wynika, że nie dość, że kierujesz się ogólnikami i jakimiś nieuzasadnionymi opiniami obiegowymi to masz również jakąś wymyśloną przez siebie teorię i każdy kto jej nie podziela jest nieukiem i człowiekiem bez ambicji i albo uzmysłowisz sobie, że stoisz tylko po jednej stronie a nie ponad albo zapraszamy na ul. Wiejską, gdzie spotkasz wielu innych ludzi o podobnym schemacie myśleniowym, dla których "moja racja jest bardziej mojsza niż twojsza" i koniec. a przy okazji z tych ludzi śmieje się cała Polska...