Katolicyzm? - Gotyk-Forum.pl

Nocny Łowca

Załóżmy taką rzecz - odrzucamy jakiś bardzo istotny fragment danej religii jako nieżyciowy. Czy potem możemy odrzucić następny? I kolejny? Przecież też są nieżyciowe.

Poproszę o odpowiedź na takie pytanie: jak daleko można odejść od podstawowych założeń danej religii, żeby nie odejść za daleko?

(A co do samych zakazów: to że o czymś się nie mówi, nie znaczy że to nie funkcjonuje. Znaczy to tylko że ludzie o tym nie wiedzą. Np. papieżem który uznał heliocentryczność układu słonecznego był nie kto inny jak Jan Paweł II)

Mistrz Gry

Nie za bardzo rozumiem, w czym tkwi problem.
Przyjmując jakąś religię, uwzględnia się jej arkana czy kanony, które obowiązują pozostałych wierzących. I znowu: nie suche przepisy i obowiązki, ale pewne wartości i pakiet idei. Coś pewnie będzie nieżyciowe (ot, choćby rozdawanie majątku ubogim) i oczywiście można od tego odejść. Takich elementów może być więcej - w końcu przez stulecia nazbierało się mnóstwo różnych naleciałości, które się "ciągnie" tylko przez wzgląd na tradycję - i nie widzę problemu przy rezygnowaniu z tych takich nieżyciowych.

Jak daleko? To już indywidualna sprawa każdego człowieka. Religia sama w sobie stanowi zaspokojenie potrzeb tzw. wyższego rzędu i moim zdaniem każdy może z niej czerpać to, co uważa za słuszne, bo nawet takie wybiórcze jej traktowanie nie jest przestępstwem (o ile mi wiadomo żadna religia nie jest jakaś bestialska, barbarzyńska i nieludzka - pomijamy oczywiście specyficzne aspekty) i raczej wzbogaci człowieka, który ma w sobie choć jeden drobny pierwiastek niż nic.

Fragment o heliocentryczności traktuję jako ciekawostkę Grey_Light_Colorz_PDT_08

To oczywiście prawda, że jak się o czymś nie mówi, to nie znaczy, że tego nie ma czy nie istnieje, ale tak na chłopski rozum - karać "cywili" za czytanie Biblii? Zamierzchła przeszłość, a nawet jeśli nie, to pewnie pomyłka prawna.

Shak Burz Huni-latub-ob

Barbarzyńskie i nieludzkie według mnie jest na przykład narzucanie ludziom celibatu aż do ślubu. Bestialskie jest popieranie konfliktów zbrojnych (obecność kapelanów katolickich w wojsku jednoznacznie określa stosunek KK do wojen). Również nieludzki jest nakaz nadstawiania drugiego policzka - taki nakaz pozbawia człowieka godności.

Mistrz Gry

To już twoja interpretacja. Są religie chrześcijańskie, gdzie celibat nie obowiązuje i duchowni normalnie mają rodziny, wychowują dzieci etc.. Co do tych kapelanów to akurat nie znam na tyle prawa religijnego, więc nie wiem, co dokładnie mają tam robić (poza oczywiście zajmowaniem się tymi wierzącymi spośród wojskowych - organizowanie świąt kościelnych, odprawianie mszy czy jakaś pomoc). Z tym policzkiem to też tak nie jest do końca, bo wydaje mi się, że każdy powinien mieć w sobie nieco pokory i powinien wiedzieć, że czasem powinno się jednak opuścił głowę, a nie trwać w zaślepieniu.

To prawda, że katolicyzm jako religia jest dziurawy, ale cóż począć? Kościół jako instytucja może się mylić (jest w końcu wytworem ludzkich (nieidealnych) rąk), ale tu chodzi o coś więcej niż budynek, jakieś tam rytuały, spowiedź czy nawet Pismo Święte. To jest jakiś pomysł i sposób na życie.

Druid

Shak Burz Huni-latub-ob

Mistrz Gry

Z tym celibatem to jest też tak, że ma on być pewną formą nobilitacji, wyróżnienia. Nie znaczy to, że ktoś taki jest lepszy niż inni, po prostu jest inny. Jest kapłanem, duchownym, składał śluby. nie każdy może się tak poświęcić.

Z tym zabijaniem to oczywiście prawda. Co jak co, ale ludzkie życie jest największą wartością. Problem jednak w tym, że polityka, władza świecka i władza duchowa wchodzą sobie często w drogę i nie za bardzo da się absolutnie wszystkie konflikty na tej płaszczyźnie rozwiązać. Ja bym powiedział, że wojny to sprawa świecka (jakkolwiek by to brzmiało), a kapłani pełnią taką rolę, jak pisał Dryp - skoro nie mogą wprost przeciwstawić się takim formom agresji, to przynajmniej mogą być jak najbliżej tych, którzy przeżywają piekło wojny. Dla mnie osobiście duchowni na pierwszej linii frontu, śpiący z żołnierzami w jednym obozie i mającymi z nimi styczność na co dzień zasługują na najwyższe uznanie.

Ja bym się poczuł trochę głupio gdybym komuś wygarnął, a ten nie zechciał mi oddać. Co takiemu zrobić? Przywalić drugi raz, bo się prosi? A jak już padnie, to jeszcze po nim poskakać? Hmmm. Kwestia podejścia. We mnie tacy nie wzbudzają braku szacunku.

Łowca czarownic

Mistrz Gry

Ale gdzie XIII wiek, a gdzie XXI? Rozumiem, że pewne przepisy pozostały - z różnych względów - ale bez przesady.

Łowca czarownic

No więc piszę że otoczka wokoło celibatu która teraz znamy powstała dopiero w wieku XIX.
A dokładnie o ile mnie nie myli pamięc w to w czasach gdy
Napoleon podbił Państwo Kościelne i uwięził Piusa VIII.

A co do przepisów KK.
Zdziwiłbyś się ile z zarządzeń np. z VII wieku funkcjonuje nadal do dziś.

Mistrz Gry

Te przepisy to są zasady stworzone przez Kościół-instytucję. To jest normalne, jak w przypadku każdego prawa w każdym państwie. Zawsze znajdzie się jakaś zapomniana poprawka, ktoś wygrzebie jakąś ustawę albo doszuka się archaicznych interpretacji. Zdarza się. Dla osób wierzących prawa ziemskie powinny być mniej ważne niż te duchowe.

W kółko piszę to samo, a wy ciągle o to samo pytacie Grey_Light_Colorz_PDT_03

Łowca czarownic

To tak samo jak byś powiedział że dziś nadal powinno się lokować miasta na prawie magdeburskim Grey_Light_Colorz_PDT_09

Taka prawda że KK swoich praw i zasad nie redaguje i nie dostosowuje do postępującego świata.
Weźmy takie podejście KK do kobiet.
Weź katechizm i przeczytaj w nim że kobieta w czasie okresu to siedlisko zła.
Że podczas stosunku nie powinna odczuwać przyjemności bo wpuszcza przez to do swojego serca Szatana.
Absurd a jednak.
Ktoś powinien siąść nad tym i od początku zredagować Katechizm Kościoła bo jest bardzo przestarzały i skostniały.

A co do praw duchowych.
Pierwsze pytanie jakie to są prawa duchowe ?

Mistrz Gry

Te zasady mogą być stare, przedawnione i skostniałe, ale jakoś przez te wszystkie stulecia Kościół jak mało co wytrzymał próbę czasu i "się trzyma". Widać więc, że jednak to nie jest aż taki problem.

Prawa duchowe? Chociażby przykazania.

Aha, co do tego, że się nic nie zmienia, to nie jest prawda. Dochodzą nowe rzeczy (chociażby tajemnica światła, czy jak to się tam profesjonalnie nazywa, a także parenaście drobiazgów dla kapłanów odprawiających liturgię czy nabożeństwa, ale te mniej znane), które normalnie funkcjonują. Nie są to może jakieś rewolucyjne zmiany (rewolucyjne zmiany w religii?), ale byle do przodu.

Łowca czarownic

No znów się nie zgodzę.
Może się mylę bo w teologi za dobry nie jestem ale przypadkiem przykazania to nie są prawa formalne ?
Takie które mówią jak mamy życ i które wyznaczają jakieś tam moralne granice.
Takie zakazy i nakazy.

Mistrz Gry

Głowy nie dam, bo teologiem z zawodu też nie jestem.
Po prostu daję swoją interpretację i od kilku postów piszę, jak ja to widzę. Formalnie, to nie musi być zgodne z prawdą.