Katolicyzm? - Gotyk-Forum.pl

Nowopowstały

Ja jestem przeciw.. To jest hymn... Najwieksza sekta na swiecie.. Byłam wychowywana w tej wierze moi rodzice tez. Ale zrezygnowalismy. Grey_Light_Colorz_PDT_15

Nie wiadomo co

Hm. Ja w sumie jestem katoliczką...

Czarna Kucharka

w sumie?jak na mnie to albo sie jest albo nie Grey_Light_Colorz_PDT_19

ja,choc sie powtorze,to jednak znowu powiem-zaluje w jakis sposob,ze mnie nie wychowano w wierze tylko w zwyklym ateizmie,bo chociaz chce wierzyc w cos,w glebi duszy zdjae sobie sprawe ze to nie ma sensu.I nawet moje wyobrazenia o zyciu pozagrobowym-jakbym sie nie starala wierzyc w cos,i tak zdaje sobie sprawe,ze dla mnie zycie sie konczy w skrzynce pod ziemia.

Nie wiadomo co

Czarna Kucharka

u mnie kwestia istnienia boga jest zalezna od humoru.Czasami on jest,czasami go nie ma-to jednak tylko potwierdza moj brak wiary w sile wyzsza.

Bad Girl Straight to video

Ja zostałam wychowana w wierze katolickiej i mam wręcz odwrotnie. Wychowano mnie w przeświadczeniu, że człowiek musi w cos wierzyc. Dlatego wiem, że ateistą nigdy nie zostanę. Najlepszym rozwiązaniem dla mnie jest albo agnostycyzm, albo deizm. Pozostaje przy deiźmie

Czarna Kucharka

wlasnie tego mi brakuje-ja wierzyc nie umiem Grey_Light_Colorz_PDT_15

Nie wiadomo co

Ja sie jakoś nauczyłam, miałam przymus bycia w churchu Grey_Light_Colorz_PDT_18

La Figlia Della Tempesta

Czarna Kucharka

Alice in Gothland

Katolicyzm? Uuujj. Ja także, jak zresztą większość społeczeństwa w tym kraju, byłam niby wychowywana w tej wierze. No i tak mniej więcej do końca podstawówki byłam wzorowym, pobożnym dzieckiem Grey_Light_Colorz_PDT_08

, zanim nie zaczęłam się tak poważnie nad tym wszystkim zastanawiać. Pierwszym przełomem była książka o Wicca, ale to inna historia...W każdym razie sam katolicyzm w niektórych "prawdach wiary" wydaje mi się skrajnie nielogiczny [ te wszystkie dogmaty o nieomylności paieża, itd. itp. sami wiecie...]. A poza tym w naszym kraju zupełnie pomieszał się z ludową pobożnością i przesądami. Niektórzy nawet uważają, że jest mocno pogański [np. poprzez kult obrazów i świętych] Może ma to jakiś tam smaczek, ale dość odległy od pierwotnej idei chrześcijaństwa...
Stosunek mam jak zwykle ambiwalentny. Np. jak w zeszłym roku na religii słuchałam przemów księdza, to przy co drugim zdaniu miałam ochotę wybuchnąć śmiechem. Więc sposób myslenia katolickiego, bez obrazy dla nikogo, jest dla mnie dość ograniczony...
Ale podobała mi się atmosfera na tegorocznej Lednicy.Sama atmosfera, którą tworzyli śpiewający, tańczący i pełni wiary ludzie. Ale znowu nie wszystko, co przy tej okazji wygłaszano...
Co do samej wiary w Boga...Po prostu często sobie coś wyobrażam, marzę...I zwyczajnie zastanawiam się, czy Bóg nie jest jedynie jeszcze jednym moim wyobrażeniem.

Bad Girl Straight to video

Teoretycznie każdy po chrzcie pozostaje katolikiem do końca życia i nawet po oddaniu się apostazji możesz powrócic do wiary w każdym momencie ...

Co do wierzących niepraktykujących to wiara ich wyklucza, ale to chory wymysł rozpasanych, leniwych "katolików"

Nowopowstały

Nie mozna powiedziec ze sie jest katolikiem bo sie chodzi co niedziele do koscioła czy cos takiego.. Mója ciotka powiedziała mądrą rzecz : " Jestem katoliczką. Do koscioła chodze wtedy kiedy czuje taką potrzebe, kiedy nie potrafie sobie z czyms poradzic. Bóg jest wszedzie wiec nie musze isc do koscioła by go spotkac" I wiecie co >?< Juz bardziej wierze ze ona jest katoliczką niz kobiety które chodzą prawie codziennie do koscioła i urzadzają wyscigi kto wiecej da na tace Grey_Light_Colorz_PDT_15

Wujek Samo Zło

Też mnie w tej wierze wychowali, choć od dobrych 2-3 lat przechodzę kryzys w praktykowaniu (czyt. nie praktykuję) i rozliczne wątpliwości i przemyślenia. Jakiś czas temu na przykład doszedłem do wniosku że gnostycka koncepcja Boga bardziej się trzyma kupy niż ta rzymsko-katolicka (konkretniej - Bóg na początku byl absolutnie wszystkim, a potem wyrzekł się swojej złej części i stał się dobry - bardziej mi się to klei niż bunt Lucyfera jako wytłumaczenie praprzyczyny zła). I tak dalej.
Ostatnio po iluś piwach mieliśmy o tym gadkę z ojcem (ortodoksyjny katolik) i powiedział że moja wiara i regligijność to już w tej chwili moja sprawa, a do kościoła mnie brali jak byłem mały żeby mi jakiś kręgosłup moralny wyrobić, trochę zdrowych zasad, niekoniecznie w 100% pokrywających się z przykazaniami. I za to jestem im wdzięczny.

Malk Content

Ja kryzys wiary miałam gdzieś w połowie gimnazjum... potem się nasiliło. Do bierzmowania poszłam dla świętego spokoju i zapewne tak będzie dalej. Dużo rozmyślałam, byłam rzec by można trochę zagubiona, aż nadszedł taki dzień, że wszystko się wypaliło i nie zostało juz nic. Nigdy nie lubiłam chodzić do kościoła, ale potem zaczęło mi to sprawiać niewysłowioną przykrość. Brak nawet podstawowego poczucia solidarności z innymi. Miałam wrażenie, że ci wszyscy ludzie są tu po coś. Mają jakąś tam wiarę, świadomość, że po śmierci to, co obiecane, poczucie, że nie mogą się mylić skoro tylu innych wierzy i tak każe tradycja. A czasem po prostu lepiej się modlić, na wszelki wypadek.
Ja czułam się straszliwie, wręcz boleśnie obco. I nadal się tak czuję.

Indoktrynacja katolicka ma swój cel. Nie pozwalają zasiać wątpliwości, bo jeśli już to sie stanie, najprawdopodobniej wszystko runie.