[wydzielony] Warunki panujące w szpitalach psychiatrycznych - Gotyk-Forum.pl

Zmierzch

ale na takiej samej zasadzie można postrzegać faszerowanie sie mocnymi antybiotykami przez dłuższy czas.
to akurat podobna półka, chyba nie zaprzeczysz.

a bez antybiotyku... niekiedy rokowania mogą być "złe".

na Twój lek trafiłam zarówno w książce medycznej z 1987 roku, jak i z 2005, więc pewnie jeszcze jest używany. zresztą podejrzewam, że kiedy pojawiają się na rynku nowe, to w dużym stopniu różnią się zaledwie kilkoma składnikami i etykietą.

Zmierzch

Zapewniam że różnią się działaniem, a wszystko idzie w kierunku precyzyjności. I tak np. inhibitory MAO, które stosowano przed trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi spowalniały rozkład monoamin [niektóre pełnią rolę neuroprzekaźników w nerwach], ale wszystkich, co na przykład zmuszało stosujących je ludzi do restrykcyjnej diety, aby nie dostarczać ich zbyt wiele [ponieważ rozkład wszystkich monoamin jest spowolniony, nadgromadzienie się niektórych może powodować nadciśnienie i inne nieprzytjemne sensacje]. Natomiast trójpierścieniowe uwalniają monoaminy z zakończeń nerwowych, więc działanie jest cokolwiek różne. Nie sądzę żeby to była kwestia kilku składników. Niestety nie wiem jak działają nowsze, czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne.

ps. Akurat tak się złożyło że czytam książkę o psychiartii i wczoraj przebyłam rozdział o lekach ^^

La Figlia Della Tempesta

Leki jak to leki, czasem są konieczne. Lepiej zostawic ten temat specjalistom, a nie dopisywac do tego jakiejś ideologii.

Zmierzch

Desdemona, podziwiam "hobby", ja biologiczne i pokrewne książki czytam, jak muszę.

korzystałam z obszernego leksykonu 'leki współczesnej terapii". toteż czego nazwy nie podacie, to pewnie w przypływie natchnienia wyszukam.

Aksamitna Mgiełka

Leki na choroby psychiczne mają przeważnie bardzo niefajne skutki uboczne. Niestety nie "rzadko", nie "czasem", tylko "przeważnie". Pociąga to za sobą najczęściej taki skutek, że osoba w trakcie leczenia nie jest w stanie prowadzić efektywnego, normalnego życia. Ale medalu są dwie strony - z chorobą psychiczną również efektywne życie najczęściej nie jest możliwe, więc chyba lepiej przemęczyć się te parę lat biorąc leki, nawet będąc przez ten okres grubym, śliniącym się zombi, któremu ręce tak się trzęsą, że ma problemy z uniesieniem do ust łyżki z zupą, ale sobie z chorobą poradzić.

Oczywiście nie jestem lekarzem, lekami psychotropowymi nie interesuję się nawet hobbystycznie Wink

, więc zapewne to, co napisałam, nie odnosi się do wszystkich możliwych przypadków, niemniej uważam, że - mimo bardzo nieraz uciążliwych skutków ubocznych - nie należy się aż tak bardzo bać leków, jeśli widać, że są potrzebne.

Zmierzch

Gothabella, ale przecież:
[link widoczny dla zalogowanych]

Szmaragdowa Wiedźma

największym paradoksem jest to, że często ludzie rozpoczynający kuracje psychotropami nie są pod stałą opieką lekarską... a nierzadko jest tak, że antydepresanty w pierwszych tygodniach stosowania znacznie zwiększają ryzyko podjęcia przez pacjenta próby samobójczej, czasem nawet wśród osób, które przed leczeniem nawet o tym nie myślały. czy tylko mi wydaje się to skrajnie nieodpowiedzialne?

Zmierzch

Bo depresja jak wiadomo odbiera wszelką chęć do życia, a rozpoczęcie terapii może ci dać tą iskierkę energii i motywacji do samobójstwa.
Czyżby w Polsce naprawdę nie zatrzymywali po podjęciu leczenia "depresyjnych" w szpitalu? To jest sprawdzone? Wg wszystkiego co wiem ( m.in. od rodziców lekarzy), to robi się coś takiego na okres dosłownie kilku tygodni.

Szmaragdowa Wiedźma

znajomy leczył się z depresji antydepresantami. we własnym domu, bez niczyjej opieki. ale nie wiem, ile jest takich przypadków i czy jest to działanie na własne życzenie [a wątpię, bo znajomy wtedy chyba jeszcze pełnoletni nie był].

Aksamitna Mgiełka

I wszystkie antydepresanty działają tak, że przez pierwsze tygodnie człowiek ma większą ochotę na popełnienie samobójstwa? A może osoby biorące te tak działające są zatrzymywane w szpitalu na obserwacji, a inne zostają w domu, bo hospitalizacja jest niepotrzebna?

Naprawdę wiecie aż tyle na ten temat, że nazywacie lekarzy nieodpowiedzialnymi? Surprised

Poza tym nie można postawić znaku równości między depresją a chęcią popełnienia samobójstwa przecież.

Szmaragdowa Wiedźma

na ulotce moich leków jest to nawet uwzględnione. ile z antydepresantów działa w ten sposób, nie wiem, ale wielokrotnie już słyszałam o przypadkach prób samobójczych podjętych po rozpoczęciu leczenia, spowodowanych zapewne właśnie tym specyficznym działaniem antydepresantów [bo delikwenci prędzej nie uwidaczniali takich skłonności. ale z drugiej strony to przecież nie gwarantuje, że ich nie było...]. i nie jest to żadną tajemnicą.
a co do przetrzymywania na obserwacji, nie wiem, jak z tym wygląda. znam tylko dwa przypadki osób leczonych z depresji takimi specyfikami, i w obu pacjenci, jeśli byli pod obserwacją, to tylko własnej rodziny.

Ciemność

Jesli lekarz jest odbry to i dobierze odpowiednie leki. Gdyby nikomu nie pomagały to nie byłyby stosowane.

Szmaragdowa Wiedźma

tu nie chodzi o to, czy pomagają, ale o to, jakie zagrożenia niesie ze sobą ich stosowanie.

próbowałam zmienić nazwę tematu, ale po wyedytowaniu pierwszego posta wszystko pozostało bez zmian Grey_Light_Colorz_PDT_22

Ciemność

Każdy lek ma skutki uboczne. To nieuniknione. Zawsze istnieje jakieś zagrożenie.

Zmierzch

z punktu widzenia psychologicznego (fakt, odbieganie od tematu jest ogromne) to wcale nie człowiek w największym stopniu depresji popełnia samobójstwo, ale ten, który zaczyna z niej wychodzić. dlaczego?

ponieważ depresja, zaawansowana, gdzie nie widzi się chęci, sensu etc, sprowadza człowieka trochę do roli roślinki-obserwatora. człowiek może snuć jakieś plany, odnośnie odebrania sobie życia, ale jest zbyt słaby i zbyt bezwolny, by podjąć taką próbę. za to ma już plan.

a jeśli leki zaczynają go wyciągać z tej depresji, przywracają mu zdolności percepcyjne i fizyczne, to dla człowieka "upartego" jest to najlepsza okazja. ma wszystko przemyślane, rozważone, a skoro jeszcze dostał życiowe siły, to już pozostaje tylko spełnienie swoich planów. prawdopodobnie dlatego na początku kuracji jest tyle prób. i właśnie dlatego oprócz leków zawsze powinien być psycholog "na każde zawołanie"