[wydzielony] Warunki panujące w szpitalach psychiatrycznych - Gotyk-Forum.pl

Zmierzch

Gothabella: z tego co wiem, "procedura" wcale nie wygląda, bo kiedy byłam świadkiem eskortowania "wariata", to przyjechał po niego radiowóz, a nie karetka i sanitariusze.

taki owo przykład sanitariuszowy kojarzy mi się jedynie z bzdurnym serialem "13 posterunek", gdzie zawsze barczyści panowie odprowadzali "chorego". zresztą kiedy proto-wariat zaczyna "szaleć" i jest nagła potrzeba, bo jest niebezpieczny, pojawia się wpierw policja i zabierają go gestem ubezwłasnowolnienia. wydaje mi się, że tak to sam się zgłasza, ewentualnie zawiadamia o tym, jeśli nie jest w stanie dotrzeć

[no i teraz muszę post edytować]
Monique: lekarze to zwykle takie cwane stworzonka, że raczej nie będą preferować leków "z niższych półek", a polecą coś, co działa (oczywiście za co płacić trzeba bajońskie sumy). mimo wszystko przysięga Hipokratesa obowiązuje w większości przypadków. a tego rodzaju leki są na receptę. poza tym, kiedy ogólnie rzecz biorąc, mamy całkiem spory asortyment na rynku, to raczej panowie w kitlach rozważają, co komu podać i nie wszyscy jadą na tym samym (wiadomo... różne geny, odczynniki alergiczne... etc)

poza tym... widzisz... ta taka klasyfikacja, że nie należy porównywać "takich" leków, i "takich"... dla mnie brzmi to trochę (nie chcę urazić), jak wmawianie, że istnieje podział na narkotyki miękkie, które uzależniają mniej, jak i twarde, gdzie bierzesz raz - i masz nałóg w 100%. a to bajka.

Łowca czarownic

Ciemność Absolutna

Zmierzch

widzisz Monique, wzięłam pod uwagę uzależnienia, a nie skutki uboczne. jasne, że to inna sprawa. po apapie spędzisz mało urokliwe chwile w toalecie, a po leku na nadciśnienie możesz zejść z tego świata.

co do leków. psychotropy, czy jak inaczej nazwać leki, którymi leczy się ludzi psychicznie chorych są refundowane (wiadomości ze źródła - matka pracująca w szpitalu) przez Fundusz, a ich kosztów nie ponosi tylko szpital/chory. jak to z Funduszem u nas jest, to każdy widzi, jednako i teoretycznie, i praktycznie na te leki pieniądze są (bo tych jeszcze nie przemaglowali na prywatne potrzeby). czy natomiast są z górnej półki, czy to chłam, to już zależy od indywidualnego przypadku, ale nie wszyscy jadą na tych najgorszych, które kompletnie rujnują organizm.

PS EDIT: jakiś czas wcześniej podałaś niesamowite wręcz objawy skutków ubocznych niektórych leków. aż mnie dziw bierze, ale jakoś umykało mi to do tej pory. możesz sprecyzować, o jakie konkretnie Ci chodzi?

Ciemność Absolutna

nie wiem jak nazywały się leki, to nie moja dziedzina, wiem o tym od ludzi, którzy te leki brali, głównie z powodu depresji. z tego co wiem, gwałtowne tycie a raczej "puchnięcie" ciała jest dosyć powszechne po wielu z nich.

nie chcę demonizować tych leków, nie twierdzę, że nie są potrzebne czy nieskuteczne, ale toż to czysta chemia i narkotyk, depresja to nie schizofrenia, są inne możliwości leczenia zaburzeń natury psychologicznej niż faszerowanie truciznami. lekarze zbyt ochoczo wypisują recepty, bo ważne są "szybkie efekty".

polecam: [link widoczny dla zalogowanych]

Jasność

Oczywiście, że depresja to nie schizofrenia, ale to też choroba. I tak samo poważna, wymagająca leczenia. Tego się nie leczy dobrym słowem i głaskaniem po główce. Chyba, że depresją zaczniemy nazywać wszystkie doły jakie się człowiekowi zdarzają w życiu z jakiegokolwiek powodu. Leki są niezbędne przy leczeniu. Skutki uboczne? Wiadomo, ma je wszystko, dlatego psychotropów nie kupuje się w aptece bez recepty, tylko zażywa pod ścisłą kontrolą specjalistów i wbrew pozorom nie ładuje się ich ludziom dla szybkiego efektu, tylko po to, żeby jakikolwiek efekt był.
Artykuł tutaj podrzucony to zabawny miejscami, paranaukowy bełkot, połączony z medycyną naturalną. A przedstawianie współczesnej psychiatrii razem z tym co działo się w nazistowskich Niemczech, czy Związku Radzieckim jest żenujące. To straszenie ludzi, żerowanie na ich lękach, zachowywanie się jak pewien minister w sprawie pewnego lekarza. Popełnianie takich tekstów niczego dobrego nie przyniosie.

Ciemność Absolutna

wiesz, sądzę że nie ma w tym przypadku prawdy obiektywnej, zwłaszcza, że jak podejrzewam nie posiadasz konkretnych doświadczeń w tej kwestii, ja również nie. dlaczego jednak twierdzisz, że w tym tekście z całą pewnością nie ma ani ziarna prawdy?

moim zdaniem depresję powinno się leczyć poprzez terapię a nie głaskanie po główce czy SAMO podawanie leków.

są leki stosowane do leczenia otyłości działające jak AMFETAMINA, silnie uzależniające a gdy czytałam o skutkach ubocznych ludzi, którzy to brali to zrobiło mi się słabo, tymi lekami można się wykończyć a ich branie jest cholernie ryzykowne. jednak lekarze je przepisują, bo leczą inny problem. otyłość to też choroba, jak depresja. tylko czy warto je brać?

PS mogę również dodać, że widziałam je do kupienia w internecie, oczywiście BEZ recepty.

Jasność

Nie twierdzę, że nie ma w tym tekście ziarna prawdy, całkiem poważnie opisano tam na przykład skutki uboczne działania tych leków. Ale popatrz na całość, tekst został napisany w jednym tylko celu, nie by ludzie byli bezpieczni, ale po to by zdyskredytować psychiatrię jako taką. Przypomnij sobie, proszę, co się stało, jak pewien minister powiedział o pewnym lekarzu, że "ten pan nikogo już nie zabije". Wtedy dopiero zaczęli umierać ludzie, bo nie było dawców organów. Wiesz, podkopywania zaufania społecznego do lekarzy to ciężka głupota, to ryzykowanie życia wielu ludzi. Fakt, nie jestem specjalistą w tej dziedzinie (zresztą gdybym był, czy moja obrona wypadłaby przekonująco? przecież bronił był swoich interesów!), ale potrafię odróżnić naukowy tekst z dziedziny medycyny, od znachorskich bajań (w moim środowisku kilkoro ludzi związanych z medycyną jest). A tak właśnie prezentuje się to, do czego link wrzuciłaś. Posługując się autentycznymi danymi wykoślawia je, przedstawia w towarzystwie rzeczy nie mających z problemem nic wspólnego i sprawia, że niektórym psychiatria zacznie wydawać się zbrodnią przeciwko ludzkości. I czym to zaowocuje? Tym na przykład, że ktoś bliski jakieś pani, bądź pana, który przeczytał artykuł i wziął go sobie do serca, nie otrzyma pomocy lekarskiej gdy tego będzie potrzebować, bo "PSYCHIATRIA TO ZUO I SZATAN!" Takich rzeczy nie wolno tolerować.

Depresji nigdy nie leczy się poprzez SAMO podawanie leków, jeśli zetknęłaś się z takim przypadkiem to jest bardzo poważna sprawa i trzeba się tym zająć. Ale walka z depresją to zawsze spotkania z psychologiem, psychiatrią, oraz dodatkowo podawanie leków, które tą terapię wspomagają. Bez nich terapia na ogół nie odnosi skutku.

Każdym lekiem możesz się wykończyć, przejrzyj ulotki z prochów, które masz w szafce, większość ma takie skutki uboczne, że wystarczą, by każdego przestraszyć. Odstawisz je od razu? Leki na pewne schorzenia właśnie po to brane są pod kontrolą lekarza, żeby panować nad skutkami ubocznymi, i jeśli dzieje się coś niedobrego odstawić je, albo zmienić na inny, który nie będzie miał tak negatywnych działań. Pamiętaj, że skutki uboczne zawsze zależą od organizmu, w jednego będzie się działo coś złego, u drugiego lek pomoże bez żadnych skutków obocznych. Istotna jest tu kontrola.

Zmierzch

Pochodne amfetaminy biorą się stąd, że po jej odkryciu przez krótki czas używano jej m.in w Wielkiej Brytanii jako leku na depresję. Kiedy szybko zauważono że hamuje głód stała się również cudownym środkiem na odchudzanie (było to mniej więcej w latach 20 XXw.).
Twoja wizja brzmi jakby była żywcem wzięta z Requiem for a Dream niestety.

Szkoda że ludzie chorób psychicznych nie traktują jako choroby ciała, tylko abstrakcyjnego "umysłu". Przecież w dużej mierze są to zniekształcenia budowy mózgu lub zaburzenia w wytwarzaniu neuroprzekaźników, czego konsekwencje ujawniają się z czasem. Np. w przypadku schizofrenii czynnikiem "zapłonowym" może być stres, problemy emocjonalne (pewnie dlatego najczęściej wyzwala się ona w wieku młodzieńczym). Predyspozycje do chorób psyche są genetyczne - wrodzone.
Podobnie jest w przypadku depresji (niektórych rodzajów), jest to choroba taka sama jak że tak powiem "choroba dużego palca u stopy". Nieraz potrzebna jest izolacja od wszelkich bodźców w szpitalu, aby wykluczyć możliwość wybuchu choroby z powodu negatywnych wpływów otoczenia.
Oczywiście, że późniejsza terapia może być prowadzona, a nawet powinna być blisko miejsca zamieszkania. Umożliwia normalny tryb życia w łagodnych fazach choroby, przy jednoczesnej psychoterapii i terapii środkami farmakologicznymi (w GB stwierdzono to już w latach 80 ;/)
Na dolnym śląsku już pojawiają się "przyszpitalni" psychiatrzy - nie mówię tu oczywiście o szpitalach psychiatrycznych. Z pewnością będzie to skuteczniejsze od ciągłej "zsyłki" do ośrodków, które mają długą historię bytu, ale krótką listę modernizacji.
Niemniej jednak pobyt w takim miejscu odosobnienia jest konieczny.

Deńkuję.

Łowca czarownic

Zmierzch

Monique, możesz raz jeszcze poszukać tego internetowego leku i podać link? zasięgnę opinii Rodzicielki i jej szpitalnych kolegów-lekarzy. i się wypowiem.

Szmaragdowa Wiedźma

co do leków psychotropowych... może posłużę się przykładem z autopsji. aktualnie biorę amitriptylinę, lek z grupy antydepresantów trójcyklicznych [najstarsza chyba generacja tego typu leków, w tej chwili stosuje się raczej nowsze, z mniejszą ilością skutków ubocznych]. nawet przy dawce dziennej 30 mg [najmniejsza zalecana przy depresji to 50 mg] skutków ubocznych nie udało mi się uniknąć. i są nieporównywalne z jakimiś tam tabletkami przeciwbólowymi. przez pierwsze kilka dni kuracji byłam kompletnym zombie, spałam po 15 i więcej godzin i miałam kłopoty chociażby z trafieniem w klamkę. w tej chwili organizm się już przyzwyczaił, ale ciągła senność, ogólne otępienie i kłopoty z koncentracją pozostały. do tego często wariuje mi serce. więc proszę, nie mówicie mi tu bzdur, że są to objawy porównywalne z tymi po apapie czy no-spie.
[zaznaczam, dawka mniejsza stąd, że nie leczę się z depresji, a z pewnego schorzenia na tle neurologicznym. i tylko te leki, żadne nowszej generacji, mają pewną specjalną właściwość regulacji funkcjonowania układu nerwowego]

Zmierzch

o rany... lady witch, cofnij się kilka postów i przeczytaj chociażby moją wypowiedź:

Szmaragdowa Wiedźma

i wiele, wiele innych, skutki uboczne zajmują chyba połowę ulotki. choć przy tej mojej mniejszej dawce da się jakoś funkcjonować, ale szczerze współczuję osobom, które biorą np. 3 razy większą.
post pojawił się stąd, że dysputa zdawała się zmierzać w kierunku - lek to lek, wszystkie działają mniej-więcej podobnie. a to przecież absurd.
nie wiem, czy takie leki, jak mój są wciąż w użyciu, a jeśli są, jak często... ale wniosek nasuwa się sam - taka wizyta w psychiatryku to nie jest tylko 'przychodzisz, leczą cię i wychodzisz jako normalny, a przynajmniej normalniejszy człowiek', trzeba wziąć pod uwagę fakt, iż po takim pobycie mogą pozostać pamiątki w postaci przeróżnych zaburzeń spowodowanych stosowaniem silnych leków. więc powszechność obaw związanych z wylądowaniem w tego typu szpitalu to nie jest tylko stereotypowe 'jak wyjdę, to otoczenie będzie mnie traktować jak czubka'.