Śmierć uczuciowa i mentalność cyborga - Gotyk-Forum.pl

Ciemność

Nie wierzę, że można wyzbyć się wszystkich uczuć. Wtedy przestało by sie być człowiekiem.
Tak, mozna sobię wmawiać, że ich nie ma. Zrzucać do podświadomości. Jednak one są i prędzej czy później się odezwą.

Narzeczona wampira

Cóż, bez wątpienia jest to sprawa o podłożu psychologicznym, ale każdy będzie mówił to, co mu się wydaje, a chyba nikt pewien nie będzie, bo nie zauważyłam, aby ktoś przez takie wyzbycie się uczuć przechodził [tu, na forum].
Można sobie gdybać i dochodzić, nasuwać sobie różne wnioski i raz po raz nowe argumenty dla przekonania samego siebie, ale teraz sprawa zagadkowa (!): dowiemy się przez to czegoś nowego?
Myślę, że trzeba by przejść przez coś takiego, żeby wiedzieć NA PEWNO. Rozważania teoretyczne niewiele pewnie wniosą, ale żeby nie przedłużać...

...parę groszy na ten temat ode mnie. Uważam, że wyzbycie się wszelakich uczuć i doprowadzenie się [mimowolnie? nie wiem...] do stanu niemożności odczuwania czegokolwiek nie jest możliwe. Człowiek to człowiek, uczucia to sprawa tak naturalna, że chyba nie ma już niczego naturalniejszego i każdy musi coś czuć.
Jakoś ciężko mi uwierzyć, że człowiek nagle jest w stanie przestać odczuwać złość, smutek, radość... Jestem zdania, że w skutek traumatycznych przeżyć rzeczywiście można stać się obojętnym na wszystko dookoła, ale obojętnym, w sensie, że 'nic mnie nie obchodzi, mam w nosie'.
Czy to jest wyzbycie się uczuć? Nie! To dobrowolna decyzja o zaprzestaniu zmartwień i reakcji na dane sytuacje.
Dodatkowo pozostaje kwestia przyzwyczajenia się do różnych spraw i to jest akurat normalne, że na rutynę można stać się obojętnym. Ale każdy, nawet ten, kto CHCE być obojętny na wszystko dookoła coś czuje, tak przynajmniej mi się wydaje. Można sobie wmawiać do woli, że nie, ja niczego nie odczuwam... ale nawet odczuwanie swoistej obojętności, to też odczuwanie, prawda?

Nowopowstały

co do żołnierzy, przesłuchań- mechanizm takich zachowań bardzo dobrze pokazał eksperyment Zimbardo (dwie grupy studentów "więźniowie" i "strażnicy" i efekt- zachowania praktycznie jak w guantanamo) i drugi (już nie pamiętam czyj)- moderator w białym kitlu kazał karać prądem osobę za ścianą (podstawionego aktora)- efekt 75% zabiło karanego
pytanie- czy te osoby czuły emocje?
odpowiedź- ależ tak, jak najbardziej
Władza, przyjemność z jej sprawowania, z poniżania i zadawania przemocy- to bardzo silne emocje. Osoba pozbawiona emocji (czy w ogóle czy w danym kontekście) nie "będzie" ani lepsza ani "gorsza", będzie przede wszystkim logiczna i racjonalna w tym co robi. Warto zaznaczyć że co najmniej od czasów von Neumana i dylematu więźnia oraz Ayn Raynd, wiadomo że egoizm radzi pomagać innym.
Czy to w ogóle jest możliwe?
Na pewno w dużym stopniu tak. Człowieka można w bardzo dużym zakresie "przeprogramować". Zmienić reakcję na jakąś sytuację czy emocję na obojętność. Czy da się tak zrobić całkowicie? Myślę że tak. Może to wymagać sporo sprawy. Nota bene- NLP którym się zajmuje zarzuca się m.in. właśnie takie efekty.
MOżna wytowrzyć specyficzną (pod)osobowośc,/stan u danej osoby na następnie zakotwiczyć na pojawianie się jakiejkolwiek emocji na przykład. Można zmienic trwale submodalnosci obrazów i kinestetyki.

Jasność

Nocny Łowca

Małe pytanko z czystej ciekawości: są na to jakieś testy (nie wymagające specjalistycznego specjalisty)?

+NecromanTesss+

Mojej przyjaciółce wyszło w jakimś teście, że jest psychopatką... Ciekawe, czyja wina... Evil or Very Mad

A tak na serio; mierzalność psychopatii? Mocno wątpliwa i niemiarodajna. Trudno byłoby, nawet przy istnieniu "zalążków", wyrokować o psychopatii u dziecka, które przecież jest jeszcze mocno "niedojrzałym tworem" (wybaczcie takie reifikujące określenie), a skoro psychole kłamią jak najęci, to na co testy? No bo zakładam, że niezależnie od różnych chwytów (badania utajone, w hipnozie, oparte o badanie funkcji mózgu, etc.) to wszak zanik moralności u takich ludzi jest na tyle istotną kwestią, że trzeba im zadać normalne pytania natury etycznej, tymczasem psychopaci to mistrzowie autokreacji, manipulacji i aktorstwa, grania na emocjach. Co do dzieci, trudno, by stwierdzać zachowania typowe dla psycho/socjopatii tylko na podstawie obserwacji (tak btw, ja bawiłam się w szpital, zarażałam lalki AIDS, o którym nie miałam pojęcia, paliłam je w piecu, nakłuwałam, bawiłam się w sekcję zwłok na dżdżownicy, wyrywałam skrzydełka owadom, rysowałam pieńki z wbitym w pieniek okrwawionym toporem, życzyłam rychłej zagłady całej Familii, wymyślałam scenki pełne tortur i zimnych piwnic przed snem, bawiłam się z bratem w przesłuchania na Gestapo i wyrosłam jedynie na znerwicowanego bachora z zacięciem nawet lekko altruistycznym). A przecież często to nie zanik WSZYSTKICH emocji, a wykrzywienie dobrych emocji jest cechą psycholi - czerpią przyjemność z zadawani bólu, oglądania widoków zagłady, zabijania, szantażu i zasiewania strachu.

EDIT: JESZCZE studiuję pedagogikę, ćśśś Razz

...

Jasność

Nocny Łowca

Jeszcze parę pytań do specjalistów: czy psychopatia to osobna "jednostka chorobowa", czy może np łączyć się z innymi "zaburzeniami osobowości"?

Spotkałem się i z takimi, i z takimi określeniami i już nie wiem które obecnie obowiązują.

Czy wymogiem stwierdzenia psychopatii musi być "czerpanie satysfakcji z okrucieństwa"?
Wydaje mi się że osobę traktującą ludzi jak, powiedzmy, pionki w grze, które w razie potrzeby można usunąć "wszelkimi niezbędnymi środkami" - ale nie czerpiąca z cierpień ludzkich bezpośredniej satysfakcji (czerpiącą ją wyłącznie z "udania się planu") również można nazwać psychopatą?

+NecromanTesss+

@Piorun; A mamy specjalistów Surprised

?

"Mała Encyklopedia Medycyny", wyd. 9-te, dzieło zbiorowe z roku '91 klasyfikuje psychopatię jako osobowość antysocjalną, która z kolei jest jedną z form osobowości zaburzonej, zaś zaburzenia osobowości... hm, no tu jest różnie, jeden psychiatra wpisze "zaburzenia osobowości", inny to wyszczególni.

Inna rzecz; mówi się o psychopatiach i socjopatiach, zatem pewnie istnieją rozmaite ich odmiany; nie ma jednej "psychopatii". Podkreśla się jednak (m.in w źródle, które sobie odświeżyłam teraz, btw, książka mego dzieciństwa) to, co można znaleźć w thrillerach i powieściach kryminalnych: szkodliwość społeczną i moralną czynów takowego psychola, jego skłonność do łamania norm i czynienia zła.

Definicji nie przytaczam, bo mi się zwyczajnie nie chce Grey_Light_Colorz_PDT_08

[I tak nie wierzę, że pytający nie wie sam, ot, co, "zrobię z was guuupków" Razz

^^]. Podkreślane cechy to;

- odchylenia od normy w funkcjach mózgu
- źródła psycho/socjopatii upatrywane z zaburzeniu procesów socjalizacji w rodzinie
- "stosowane często pojęcie psychopatii na określenie o.a jest o tyle niesłuszne, że podkreśla ono indywidualny, a nie społ. proces nabywania cech o.a"
- nie mają poczucia winy
- w większości wchodzą w konflikt z prawem
- agresywni, kłamliwi, pozbawieni skrupułów, podejrzliwi i pełni wrogości do otoczenia, skrajnie egoistyczni, niezdolni do długotrwałego systematycznego działania, bezkrytyczni wobec własnego postępowania
- ograniczone możliwości leczenia, wymierne efekty daje tylko profilaktyka

Standardy klasyfikacji nozologicznej w psychiatrii nie zmieniają się jakoś błyskawicznie, a w Polsce już zwłaszcza. Co jednak warto podkreślić, używa się tu pojęcia "charakteropatii", jeśli występują ZARAZEM odchylenia w funkcjach mózgu (m.in zmiany zapisu EEG) i zaburzenia społeczne. Czy takie rozróżnienie jeszcze funkcjonuje - nie wiem. Wikipedii cytować nie będę i chyba nie muszę wyjaśniać, czemu.

Jak jest ze skłonnościami sadystycznymi ewentualnych psycholi - nie wiem. W resocjalizacji mówi się jeszcze o "psychopatycznym typie wychowanka" i z tego co pamiętam, to jest właśnie taki mały szantażysta, ponury okrutnik i agresywny bachor w jednym.

Pewne cechy nieodczuwania wcale się z psychopatią nie wiążą (m.in anhedonia, zaburzenia po lobotomii, uszkodzenie - chyba prawego? - płata czołowego, zaburzenia funkcjonowania układu limbicznego chyba i inne takie fajne sprawy).

To pisała niespecjalistka z dobrymi chęciami Grey_Light_Colorz_PDT_08

Jasność