Samotność - Gotyk-Forum.pl

Alice in Gothland

Samotność - tak, spokój i czas, który można poświęcić na bycie z samym sobą. Kilka dni chętnie, tygodni-gorzej. Przy czym fajnie, gdy ma się komu powiedzieć, ze samotność jest fajna.
Osamotnienie - nie, zdecydowanie nie. Różne dziwne myśli wtedy się człowiekowi w głowie lęgną. Ale chyba czasami nie ma wyjścia.

Nie wiadomo co

W sumie tak jak sie namyślę to mnie teraz ludzie powinni nazwać samotną. A ja się tak nie czuję. bo są różne pojmowania tego pojęcia.

Nowopowstały

Jestem samotnicą, lub, jak ktoś woli, odludkiem. Lubię to, kocham, miłuję i tak dalej i tak dalej. Ale mimo to - czasem mam chęć po prostu się do kogoś przytulić i na chwilę pogadać.
Powiedzmy, tak raz na miesiąc - to mi powinno wystarczyć Grey_Light_Colorz_PDT_03

Jasność

to zależy co dla kogo oznacza samotność - ja jestem z kimś ale mimo to jestem samotna, jestem takim odludkiem.

Nie wiadomo co

Ja jestem odludkiem i jestem sama i polecam to połączenie.

Nowopowstały

Chodzi Wam tu teraz o tzw. "drugą połówkę"? ^^"

Bad Girl Straight to video

O pojęcie samotności w obu wersjach

Nowopowstały

ja nawet lubie samotnosc, przez kilka lat nie mialem zbyt wielu znajomych a juz nie mowie o kims bliskim, ale teraz to sie zmienilo bo mam dziewczyne i tu jest teraz problem, bo do samotnosci idzie sie przyzwyczaic-mimo wszystko. wiadomo, widywalem sie z kilkoma ludzmi lecz na ogol wolalem byc sam w swoim pokoju i robic to co lubie. Teraz nie wiem czy bede umial zyc w jakims zwiazku. Wiec wniosek:samotnosc jest dobra jesli ktos decyduje sie na nia na stale, samotnosc wtedy moze jest nawet jak towarzyszka(jedyna) zycia, lecz jak ktos chhce miec rodzine w przyszlosci niech sie jej wystrzega jak ognia!!! Nie wiem czy po czasie znowu nie wroce do samotnosci bo naprawde bylo mi dobrze z tym.

Jasność

Nowopowstały

praktycznie nigdy nie mialem kogos bliskiego,a mam 19 lat jakby ktos chcial wiedziec,zawsze sie komus cos we mnie nie podobalo,ostatnio jakos staralem sie o pewna dziewczyne-niby mowila slodkie slowka,niby fajnie bylo ale dowiedzialem sie ze na boku cholernie mnie oczerniala-troche to przezylem, dopiero teraz poznalem pewna dziewczyne i dlugo sie zastanawialem czy z tego moze cos byc ale jak widze jak jej zalezy to postanowilem sprawdzic-moze w koncu mi sie poszczesci.

Shak Burz Huni-latub-ob

Może po prostu nie trafiłeś na odpowiednią osobę. Do tego trzeba mieć szczęście.

WIDMO ADMIN

kocham samotność a jednocześnie jej nienawidze.
z jednej strony lubie byc sama, z drugiej zaś chce mieć jakiegos rozmówcę, drugą połówkę.. cokolwiek.

jednak czasem chce sie odizolować. chyba kazdy tak ma.

+NecromanTesss+

Hm... A co powiecie na taką teorię....

Można spotkać sie z opinią (taki pogląd prezentował m.in Schopenhauer i Nietzsche), że "miarą" człowiek, jego wielkości (wg Nietzschego "wysokiego człowieka", zdaje się, że tego określenia używał) jest to, jak radzi sobie z samotnością... Albo - na ile samotność jest dla niego pożądana; w skrócie - im bardziej wartościowy taki "ludź", tym chętniej będzie spędzał czas w swym towarzystwie. Schopenhauer pisał o w/w zjawisku w swoich "Aforyzmach o mądrości życia" i dla niego człowiek "większej miary" potrafił sie zadowolić sam sobą,. gdyż do spełnienia potrzeby zabicia nudy (filozof ten obok cierpienia nudę uważał za jedno z głównych zagrożeń człowieka, mówił też o "przesycie") wystarczą mu bodźce z jego własnej wyobraźni, jego twórczość i refleksyjny umysł. Izolację z wyboru uznawał S. za przywilej, prawo czy wręcz konieczność ludzi lepszych, gdyż będąc w tłumie marnotrawili oni siebie, a rozrywki masowe nie nadawały się dla nich, jako niegodne... Człowiek pospolity potrzebuje, wg pana filozofa, innych, by się dowartościować.
Najciekawsze w tym wszystkim jest to, że sama osoba pana S. jest pod tym względem pełna sprzeczności... Mówi się, jakoby teorię te ukuł, by zdusić ból i gorycz własnej samotności...
Jak dla mnie "coś w tym jest", jak się czasem mówi... Ale można by było wskazać kilka czy kilkanaście argumentów przeciw...
Co daje więcej? Uczestnictwo czy obserwacja?

Shak Burz Huni-latub-ob

Nocny Łowca

Zgodzę się z Schopenhauerem (który wielkim filozofem był)

Dodał bym tylko że człowiek pospolity potrzebuje innych również dlatego, że w tłumie czuje się silniejszy i bezpieczniejszy (bo uważa że inni mu pomogą), a do tego boi się być sam, bo nie znając siebie nie jest pewien czy da sobie ze sobą (czyli ze swoim prawdziwym JA) radę.
Człowiek w tłumie może też liczyć na akceptację otoczenia, o co wcale nie jest trudno, człowiek samotny może liczyć tylko na samoakceptację, a nad nią trzeba ciężko pracować...
itd