Granica miłości. Istnieje czy nie? - Gotyk-Forum.pl

Szmaragdowa Wiedźma

doświadczenie własne mówi mi, że nie ma miłości tam, gdzie jest sztuczna wzniosłość i nadmiar patosu. zarówno w przypadku 'och, ależ ja cierpię, ale z miłości wszystko zniosę', jak i po prostu 'och, ależ ja jestem zakochany, nikt mnie nie rozumie i nikt inny poza mną nie doświadczył taaaakiej miłości'. to sztuczne.
miłość znajduje się w codzienności, radości prostego bycia razem. to coś intymnego i dotyczącego tylko dwojga osób, nie żadne 'chciałbym to wykrzyczeć całemu światu!' lub 'patrzcie, jak cierpię z miłości'.
ale to raczej dotyczy tej drugiej granicy miłości - nie, gdzie miłość się kończy, a raczej gdzie się zaczyna. przynajmniej dla mnie, proszę nie traktować tego jako uniwersalnej definicji ;o)

+NecromanTesss+

Miłość kończy się tam, gdzie kończy się rozum. Lub inaczej - tylko mądra miłość jest prawdziwa. Stereotyp każe odróżniać "szkiełko i oko" od romantycznych porywów, ale pour moi - i być może nie tylko - szczera, bezpretensjonalna, autentyczna i trwała miłość ma wiele/więcej wspólnego raczej z intelektem niż popularnym "czuciem". nie jest przecież rzadkością, że np. rodzice kochają tak mocno, że krzywdzą - choćby poprzez nadopiekuńczość i nieświadome szantażowanie emocjonalne ("No zjedz, jak mamę kochasz!") czy też bagatelizowanie problemów dziecka. Co do miłości partnerskiej - przechodząc tym samym do sedna tematu - jeśli partner/ka ma zwyczaj ciągle mówić: "Potem o tym pomyślimy, a teraz mnie przytul", kiedy tylko ważna sprawa wymaga omówienia, to jest zachowanie nierozumne i egoistyczne. Pieść, całuj, a egzaminy zdasz później. Mieszkanie kupimy... kiedyś. Nie widać brzucha, to pewnie dziecka nie będzie. Telefonu nie odbieraj, nic pilnego. Nachodzisz się jeszcze na imprezy, teraz poświęć mi czas... Nie jedź dzisiaj do ciotki, przecież nie zginie tam sama, powiesz, że coś ci wypadło... W rezultacie on/a oblewa egzamin. Kolejny rok mieszkają z teściami, talerze latają. Jedno małe zapomnienie i jest potomek. Telefonu nie odebrał/a, przyjaciółka popełniła samobójstwo. Na imprezę nie poszli i jego/jej ulubiony zespół, zagrawszy na rzeczonej imprezie raz ostatni, rozwiązał się. Ciotce się z żalu pogorszyło z sercem i skończyła swój chorowity żywot...

Życie niekoniecznie pisze takie scenariusze. Choć, hm... Czasem pisze czarniejsze. Miłość nierozsądna (jeśli takowa istnieje) skazuje partnerów - jedno z dwojga, ale częściej oboje - na tragedie, konflikty, rozczarowania.
A powiedzenie "nie ma miłości bez zazdrości" uważam za kolejny mit. Jeśli wybrał/a mnie, to widocznie ja mam to coś, czego oni/one nie mają. Ja jestem ta jedyna i no discusssions. I kropka. Zaborczość uważam za dużą wadę i jej brak jest dla mnie warunkiem wejścia z kimś w związek.

Czarny Mentor

Tesss, akurat nie zgodzę się z tym, że miłość kończy się tam, gdzie kończy się rozum. Skoro jedna osoba kocha drugą, to nie będzie robiła sobie bilansu strat i zysków, zastanawiała się, czy to ma sens, czy nie. Jeżeli jest inaczej to uważam, że to nie jest prawdziwa miłość, bo dla niej nie ma przeszkód.

Jak dalej napisałaś w tym rzeczywiście przerażającym scenariuszu, faktycznie, taka sytuacja jest chora. Jeżeli ktoś wykorzystuje uczucie drugiej osoby do własnych celów to jest po prostu czysty egoizm. Trzymanie kogoś w klatce swoich wymysłów to zniewolenie. W partnerstwie relacje powinny być obustronne z wzajemnym zrozumieniem. Jeśli oboje są w stanie zrobić dla siebie wszystko, wtedy jest to prawdziwa miłość. Przynajmniej tak uważam.

Ciemność Absolutna

'dla prawdziwej miłości nie ma przeszkód'? w takim razie, jeśli w ogóle istnieje, musi występować o wieeele rzadziej niż czterolistna koniczynka, bo nie byłoby tylu rozwodów, rozstań i "finitów".

Czarny Mentor

Jak się między ludźmi coś psuje, to są takie przypadki. Ale to wyłącznie od nich zależy. Jedni nie wybaczą sobie za słonej zupy, czy przełączenia ulubionego programu, inni wybaczą sobie największe krzywdy, a jeszcze inni nie będą mieli takich problemów, bo po prostu ich miłość jest bardzo silna i nikt z nich nie wyrządzi sobie żadnej przykrości. Myślę, że wszystko jest możliwe.

+NecromanTesss+

Los, przecież napisałam, że można od biedy wyróżnić kategorię "niemądrej" miłości, jednak dla mnie to zwykłe zauroczenie, zakochanie, nie miłość. Tam gdzie głębokie uczucie, tam i refleksja, odpowiedzialność. A życie chwilą z różowymi okularami na nosie i lekkomyślne "później pomyślimy" jest nieodpowiedzialnością. Zaś nieodpowiedzialnością można wyrządzić krzywdę. Jakiekolwiek zaślepienie w imię miłości to nie miłość, tylko stan patologiczny, problemy z psychiką, odstępstwo od normy. Tylko człowiek poukładany potrafi kochać, wykorzystując intelektualny rdzeń w całej ludzkiej uczuciowości. Bez tego rdzenia uczucia pozostają na poziomie emotywnym: pragnień, roszczeń i popędów; taka uczuciowość mieści się w normie dziecka, nie dorosłego, w pełni świadomego człowieka.

Louis de Pointe du Lac

Racja Dryp Grey_Light_Colorz_PDT_15

.
Miłość także nie może tolerować różnych złych zachowań i tak ot, co wybaczać wszystkiego Wink

jak dalej jest tak samo-wtedy zaczyna się utopia Hrm

.
Obie strony powinny się starać, aby nie było niczego takiego Smile

.
Granica miłości/jej najwyższa forma-to troszczyć się o partnera/partnerkę bardziej niż o siebie i mieć na uwadze jej/jego dobro Grey_Light_Colorz_PDT_02

.

Czarny Mentor

Nowopowstały

Z tego co piszesz Aene wypadoałoby że najlepsze związki i rodziny powinni mieć ci wspaniale poukładani i racjonalnie myślacy panowie w krawatach, prezesi dużych firm którzy racjonalnie myślać i będąc poukładanaymi spędzają ze swoją rodziną (którą kochają...) godzinę dziennie. Albo godzinę tygodniowo. Tak jednak nie jest. Dziwne, prawda? Sa przecież tak poukładani...

Mrok

Aksamitna Mgiełka

+NecromanTesss+

Pierwsze: @Negative - chyba się nie zrozumieliśmy. To samo zresztą mogłabym powiedzieć Losowi,. czy raczej - nie zrozumieliście mnie. Pisząc "poukładany" nie mam na myśli prezesa dużej firmy z ustabilizowaną sytuacją zawodową, tylko psychiczne "zestrojenie" osoby kochającej. Nie tylko z teorii, bo i z obserwacji/doświadczenia wiem, że osoby rozstrojone psychicznie, rozchwiane emocjonalnie, nie tworzą udanych związków, nie potrafią kochać mądrze. Troska i odpowiedzialność o drugą ze stron jest wpisana w przyjaźń, miłość, relacje rodzinne. Nie potrafiąc odpowiednio pokierować własnym „ja”, takie osoby są często (zwykle?) niezdolne do współżycia z inną jednostką. Niedojrzałe, miewają postawy roszczeniowe, są zaborcze, chimeryczne, nadwrażliwe na krytykę, podejrzliwe, lekkomyślne, etc. To jedno.

Drugie – sprawa emocji. Uczucia i emocje są nawet bardziej związane z aktywnością mózgu niż skomplikowane procesy myślenia, refleksji, analizy doświadczeń, wspomnień, twórczości.. Nie poddane racjonalizacji występują i u zwierząt. Sfera emotywna daje się dość nieźle urabiać w porównaniu z logiką, to ona jest przedmiotem manipulacji, agitacji, socjotechnicznych zabiegów. W przeciwieństwie do skomplikowanych operacji myślowych, emocje zdołano już nawet „rozlokować” w częściach ludzkiego mózgu. Czytałam o przypadku mężczyzny z uszkodzonym prawym płatem czołowym. Pozornie normalny facet, tylko prawie bez emocji. Nie psychopata. Ot, nie umiał się ani intensywnie radować, ani smucić, ani pojąc, kiedy komuś zrobi przykrość.

Trzecie – gdyby to „uczuciowa intuicja” rządziła relacjami międzyludzkimi, nie byłoby takich pojęć, jak: terapia rodzinna/małżeńska, rozwód, zdrada, wypalenie, związki toksyczne, etc. Psychologowie albo by nie istnieli, albo nie zarabiali. Ludzie rozstają się z powodu zdrady, niedopasowania seksualnego, alkoholizmu jednego z partnerów, przemocy w rodzinie, etc. Czy to wszystkie powody? Nie. Spora (śmiem twierdzić, że ta większa) część kończy związek, bo pewnego dnia ona nie może wytrzymać, że kolejny raz załatwia hydraulika, gładź, terakotę, wybieranie szamba, naprawę samochodu, obóz dla dzieci, lekarza dla matki, a on siedzi przed komputerem. A poza tym on jest ognistym kochankiem, wręcza jej kwiaty bez okazji, pamięta o urodzinach i rocznicach, spędza z nią każdy weekend. Do tego jest dobrym ojcem i zięciem, sielanka. Tylko, że zbyt często zona staje się dla niego drugą mamusią albo starszą siostrą. To przykład z tych skrajnych, ale czasem wystarczy drobiazg, by zazgrzytało. A potem spod tego drobiazgu wyłazi sto innych, których w okresie romantycznego zakochania nie widział/nie widziała.

Czy wszystkie pary, które się rozstały, nie kochały się wcześniej? Wszystkie popełniły błąd, wszystkie udawały, poślubiły z rozsądku, z desperacji, z litości? Troszkę dużo ich zatem…

Czasem nie wystarczy powiedzieć „kocham Cię” i współodczuwać. Czasem trzeba pomóc. Dać wsparcie finansowe, pojechać do szpitala, czasem rzucić pracę, by zająć się ciężko chorym partnerem, czasem ograniczyć życie towarzyskie, bo już drugie dziecko przyszło na świat upośledzone. To już są racjonalne decyzje. Gdyby zresztą odwołać się do relacji dzieci-rodzice, też można zadać sobie pytanie: czy rodzice tych wszystkich nieszczęsnych samobójców i niedoszłych samobójców nie kochali/kochają swoich dzieci? Czy ci wszyscy „źli starzy” to potwory? Nie. Większość kocha swoje dzieciaki tak mocno, że… ślepo. Bez rozsądku, który każe traktować pewne sprawy inaczej, poważniej niż dorosły, który je bagatelizuje.

Dodam jeszcze, że fazę miłości romantycznej i fazę miłości namiętnej wyróżnia się jako cząstkowe, niedojrzałe formy dojrzałego uczucia, poddanego racjonalizacji, które opiera się na „byciu razem” wspólnym podejmowaniu decyzji, stawianiu czoła codzienności. I można o tym przeczytać w książce od WOS-u. Albo dojść do tych samych wniosków, żyjąc i obserwując.

Czarny Mentor

+NecromanTesss+

Tego nie powiedziałam Grey_Light_Colorz_PDT_50

.

Wszystko albo celowo przekręciłeś albo widocznie nie zrozumiałeś. Grey_Light_Colorz_PDT_50

.

1.Psychiczne "zestrojenie" osoby kochającej? Co mam na myśli?
Równowagę, odpowiedzialność, zdrowie psychiczne, stabilizację uczuciową, dojrzałość.

2.Uczucia i emocje są nawet bardziej związane z aktywnością mózgu niż skomplikowane procesy myślenia, refleksji, analizy doświadczeń, wspomnień, twórczości..

Pytasz: "Co przeszkadza w połączeniu tych dwóch rzeczy?"

Miły Boże, a czy ja napisałam, że przeszkadza? To raczej Ty oddzieliłeś mózg od serca, w uproszczeniu mówiąc. Książki do WOSU-są pisane łatwiejszym językiem niż mój, czy nie masz jak wypaczyć ich treści?

3. Napisałam:
"Gdyby to „uczuciowa intuicja” rządziła relacjami międzyludzkimi, nie byłoby takich pojęć, jak: terapia rodzinna/małżeńska, rozwód, zdrada, wypalenie, związki toksyczne, etc. Psychologowie albo by nie istnieli, albo nie zarabiali"

Ty na to: fajnie by było. Tośmy się dogadali. Ja o prawdziwym życiu, Ty o utopii. Może jednak zejdźmy na ziemię. (Notabene, światu potrzebni idealiści, choć mi do nich daleko...)

4. Nigdzie nie napisałam, że miłość romantyczna wyklucza bycie razem. Cząstkowe formy dojrzałego uczucia... Powtórzyć? Coś, co jest cząstką czegoś, raczej się z tym nie wyklucza, nie sądzisz? Może jednak nie czepiaj się zgryźliwie książek od WOS-u, bo tym, czego dowiodłeś teraz, nie jest bynajmniej zrozumienie treści wypowiedzi, bynajmniej nie pokrętnej i wybitnie trudnej. Miłość romantyczna, gwoli przypomnienie, opiera się na idealizacji partnera, niektórzy nawet mówią, że jest to jeszcze zwykłe podkochiwanie się na odległość, ale zakładając, że już ze sobą są, to patrzą na siebie przez różowe okulary. Miłość namiętna ma na celu przełamywanie (PRZEDE WSZYSTKIM) rutyny codzienności i wysoką temperaturę uczuć. Miłość dojrzała potrafi się odnaleźć poza idealistycznymi wizjami i uniesieniami. Tyle.

Grey_Light_Colorz_PDT_50

Czarny Mentor

1. Ok.

2. To, że o to pytam, nie oznacza, że oddzieliłem mózg od serca. Jak być może zauważyłaś ich połączenie uważam za rzecz właściwą.

3. Wszystko jest możliwe.

4. Odnoszę wrażenie, że jednak jesteś bliska przeciwstawieniu tych dwóch rzeczy.

Coś, co sie przeobraża w coś innego, już raczej nie jest takie same, dlatego użyłem słowa "wyklucza", bo nie chodzi mi o wynik metamorfozy, a o dwie rzeczy istniejące obok siebie. To czego teraz dowiodłaś, to jest skłonność do czepiania się.

W ocenie książek do WOS-u nie ma ani grama zgryźliwości. Mówię jakie są.

Grey_Light_Colorz_PDT_50