Temat dyskusyjny - Gotyk-Forum.pl

Zachód Słońca

Założyłem temat.

Wyłuszczam zasady:

ZASADY:

1. Wybieramy jakiś temat (najlepiej taki do którego w rzeczywistości nie jesteśmy ustosunkowani emocjonalnie) i zaczynamy się spierać.
2. Spór/dyskusja nie musi być merytoryczna. Nawet lepiej, jeśli nie jest. Na przykład, zasugeruję niebawem temat poezji Gałczyńskiego. Ktoś może się wypowiadać nie przeczytawszy ani jednego wiersza Gałczyńskiego. Ważne, żeby wypowiadał się w skomplikowany sposób, korzystał ze skomplikowanej składni, używał wielu rzadko używanych czy archaicznych słów. I oczywiście, ataków ad personam.
3. Cokolwiek by się tu nie pisało, ważnym jest żeby nikt się nie poczuł naprawde urażony. Spór ten byłby prowadzony wyłącznie w celach rozrywkowych, więc gdybym ja napisał do kogoś np:
"Nie mogę się z Tobą zgodzić [...] ekspiacja [...] paradygmatem twórczości [...] hipotermiczny proces myślowy [...] predykatem jest [...] zasada kształtowania formy [...] po prostu jesteś zwyczajny fajfus, bez urazy"
to właściwą reakcją jest odpisanie w podobnym stylu. Skrótowo mówiąc, niczego co jest tu pisane nie należy (wręcz nie można) traktować poważnie.
4. Trzeba jednak zachowywać poziom. Nie można kogoś ot tak zwyzywać, można kogoś obrazić dopiero po górnolotnie-brzmiącym wywodzie. Naśladujmy socjologów z różnych szkół, psychologów, filozofów czy krytyków literackich, nie praskich meneli Grey_Light_Colorz_PDT_03

Zachód Słońca

Ostatnio gnębi mnie uwielbienie jakim jest dzisiaj darzony poeta Gałczyński; co chwila ktoś się rozwodzi na jego temat, Gałczyński maestro poezji, Gałczyński arbiter elegantiarum, Gałczyński - c'est jolie itp. Tendencja ta jest nawet zauważalna w środowisku literackim - poeci "młodszych pokoleń" (Lipszyc, Flickan) obnoszą się dosyć ekstrawagancko ze swoimi hołdami ku czci Gałczyńskiego. Warto się zastanowić z czego wzięło się to zjawisko, co by nie mówić, budzące zgrozę u każdego człowieka obdarzonego chociaż trochę rozwiniętym zmysłem estetycznym.
Poświęciłem temu zagadnieniu chwilę czasu wczoraj, o mojej zwykłej porze refleksji, i doszedłem do wniosku, że fascynacja Gałczyńskim jest:
a) wynikiem arogancji stale rozwijającej się popkultury
b) jej główną swoistością jest fascynacja a priori - zjawisko to nie ma podłoża w rzetelnym oczytaniu; większość miłośników G. jego wierszy nie czytała, a nawet jeśli czytała JEGO wiersze, to nie czytała praktycznie żadnych innych, nie mają więc ci ludzie żadnej skali porównawczej. Można powiedzieć, że tłumaczy ich to w jakiś sposób (chociaż jednocześnie wizualizuje ich tępy zmysł Sztuki). Co tłumaczy Lipszyca czy Flickana - nie wiem, obawiam się jednak, że nic.
c) jest ona świetnym przykładem degrengolady jakościowej i moralnej w polskich społecznościach literackich, której to dowody wnikliwy obserwator może znaleźć już w pierwszej połowie minionej dekady - publikacja wierszy pornografów w krakowskim "Czasie literackim" czy żałosny poziom wydawnictw poetyckich ogólnie.

Co do samego Gałczyńskiego, każdy człowiek posiadający elementarną znajomość poezji jest w stanie wykazać niezwykle mierną jej jakość, zarówno pod względem treści, jak i warsztatu. Oto fragment gęsto cytowanej ostatnimi czasy "Pieśni Cherubińskiej" z tomiku "Serwus, Madonna":

"Rankiem z domu wychodzimy
wrogowie cudów-
każdy w swoją stronę...
A dopiero wieczorem
leży przed nami plon trudu
jak skrzypce - świeżo skończone."

Niedostatki w warsztacie Gałczyńskiego rzucają się w oczy od razu - zachwiany porządek typograficzny (pewnie spowodowany tym, że Gałczyński był pijany przy pisaniu, jak to miał w zwyczaju), kiepskie rymy, stosowanie się do istniejącej w czasach Gałczyńskiego mody na wielokropki, mody po prostu głupiej. Co do treści i budującej ją formy - przekaz jest po prostu tandetny, eksploatowany wielokrotnie w wierszach Skamandrytów, proza życia. Co jednakże ma oznaczać "wrogowie cudów"? Czy Gałczyński sugeruje, że wchodząc w rutynę codzienności, idąc do pracy pozbawiamy naszą egzystencję pierwiastka magii i spontaniczności? W takim razie jest tu pewna sprzeczność - rutyna kłóci się ze stwierdzeniem "każdy w swoją stronę". Używa liczby mnogiej, która implikuje, że wszyscy robią to samo - każdy jednak idzie w innym kierunku, co już zakłóca kreowany przez G. obraz. I to nieszczęsne porównanie "jak skrzypce - świeżo skończone". Po co tu myślnik? Znowu implikacja, tym razem, że jeśli skrzypce, to świeżo skończone. Skrzypce nie mają obowiązku być świeżo skończonymi, są świeżo skończone w sklepach muzycznych czy przy odbiorze zamówienia, po pewnym czasie naturalnie przestają takowymi być.
Ponadto niejasnym jest to skojarzenie plon trudu - skrzypce. Gdzie tu linia równoległa? Gdzie plon trudu, efekty pracy, a gdzie skrzypce? Gałczyński sam nie wiedział co pisze.

Czekam na Wasze opinie i komentarze odnośnie tematu,

K.

Bad Girl Straight to video

Nie lepiej zakłądac oddzielne tematy?

Zachód Słońca

W zasadzie można, ale chciałem żeby na pierwszej stronie były zasady, coby nikt nie brał plwociny słownej na poważnie.