Psychologiczne i charkaterologiczne uwarunkowania image'u - Gotyk-Forum.pl

Nowopowstały

OK, zgadzam sie z Tobą Koval - też prawda. Ale powiedz, czy faktycznie zawsze nasz ubiór świadczy o tym jacy jesteśmy?? Ktoś może strasznie lubić np kolor niebieski i będzie w nim chodził codziennie i w nie bardzo gotyckich strojach a jednak będzie bardziej ortodoksyjnym gotem niż Ty.Nie chce się tutaj kłócić, bo wiem, że w kulturze gotyckiej czerń odgrywa bardzo ważną rolę, ale chcę pokazać, że nie koniecznie ubiór może świadczyć, że jest się gotem.

Mistrz Gry

Ależ ja się nie kłócę Grey_Light_Colorz_PDT_15

Wiadomo jak jest z ubraniem. Potrafi jak nic zwrócić uwagę i jest swego rodzaju manifestacją naszych gustów. Dlatego nie mam nic przeciwko gustom innych: jeżeli ktoś lubi określony kolor, krój czy strój, to niech sobie tak chodzi. Co mi tam. To nie jest karalne. Istnieją jednak pewne, nazwijmy to, elementy, które są charakterystyczne dla pewnych kręgów. I tak np. gość w koszulce Mansona raczej preferuje taką, a nie inną muzykę, a koleś z krokiem w kolanach to już jakby inna grupa społeczna (taka uproszczona wersja). Przyjemnie jest pokazać, że jestem taki a taki, słucham tego i tego albo w ogóle wyrazić swoje poglądy nic nie mówiąc. Ubiór także do tego służy.
Są jednak osobnicy, którzy wyznają zasadę, że "jesteś z nami albo przeciw nam", czyli skoro z Ciebie got/metal/cokolwiek to masz chodzić tak, a nie inaczej, bo w przeciwnym wypadku narazisz się tylko na docinki (albo i gorzej) ze strony tych "prawdziwych". Nie twierdzę, że każdy "tru" jest taki ortodoksyjny, ale znam znam po pare takich jednostek (akurat nie-gotów). Podziwiam ludzi, którzy potrafią za wszelką cenę wytrwać przy swoim, ale takie czepianie się do niczego nie prowadzi, bo gdyby się tak dokładnie przyjrzeć, to nawet nie wszyscy tru są tru.
Zresztą popatrz sobie chociażby na zdjęcia ze zlotu. Ilu tam jest tru ? (bez urazy dla żadnego z obecnych tam forumowiczów). Pomimo to jakoś byliśmy w stanie się dogadać, coś nawet zaplanować na poczekaniu i ogólnie było całkiem całkiem, a przynajmniej nikt oficjalnie nie narzekał.

Anhedoniac

Ciuchy można kupić. To, co jest w głowie, nabywa się przez całe życie.

Mimo wszystko lubię czerń. Czemu? Po prostu lubię. Mam krótkie jasne spodnie i chodzę w nich w upały do roboty, ale nieswojo się w nich czuję i gdyby nie logiczne rozumowanie "to w czym będziesz chodził w upały?", najchętniej owe resztki nieczarnych rzeczy bym zafarbował.

Pare kolorów jeszcze lubię. Zielony, bo na punkcie wszystkiego, co jakoś nawiązuje do natury mam, za przeproszeniem, naj****e w głowie, fiolet bo po prostu jest arcyciekawą i tajemniczą barwą pod każdym względem i srebrny.

Co do wspomnianego niebieskiego - to najchłodniejsza barwa i może nawiązywać do charakterów ludzi.

Kolory to więcej niż tylko pożywka dla zmysłu wzroku :>

Nowopowstały

I ja nie mówię że się kłócisz. Grey_Light_Colorz_PDT_15

Zgadzam się z Tobą że jakoś trzeba okazać kim się jest i że nie ma 100%-wych tru. Chciałem tylko pokazać, że ubiór nie decyduje o wszystkim. Choć wole chodzić po gotycku Grey_Light_Colorz_PDT_15

A co do tego niebieskiego to był tylko przykłąd - równie dobrze mógłbym użyć różowego Grey_Light_Colorz_PDT_03

Mistrz Gry

Chodzić po gotycku... ładnie brzmi Grey_Light_Colorz_PDT_03

Aha, i nie pisz, że nie ma 100 % tru, bo się zaraz odezwą urażeni forumowicze Grey_Light_Colorz_PDT_03

Zresztą co się będę rozpisywał. Wygląda na to, że się tu w trójkę rozumiemy.

Nowopowstały

może i racja - są 100%-wi tru Grey_Light_Colorz_PDT_03

istne wampirki/wampirzyce Grey_Light_Colorz_PDT_15

, każdy z nas do tego chyba dąży, prawda?

Mistrz Gry

Może i tak. Sam nie wiem. Trzeba by się gruntownie zastanowić, bo ciekaw jestem czy za np.10 lat też będę nosił to, co zdarza mi się nosić teraz. Fakt, 'wnętrze' może i się nie zmieni, ale reszta...
Dlatego to jest najlepszy okres w życiu na wszelkiego rodzaju szaleństwa, jak to określają osoby, które są wobec takiej "mroczności" neutralne, bo o przyjaźni trudno mówić.

Szmaragdowa Wiedźma

+NecromanTesss+

Czarny - daje psychiczny komfort, jest buforem dla negatywnych emocji, które trzeba uwalniać z rozsądkiem... no i czuję się w nim chyba najlepiej; najbardziej uczciwie, że tak powiem - to, co mam w duszy, koresponduje z tym, co mam na sobie... Hm, a jeśli chodzi o czerń względem gotyku... Ciekawe, jakoś nikt się nie dziwi, że kibic na meczu Polaków maluje się biało-czerwono, że na akademie i gale zakłada się ciuchy biało-granatowe lub biało-czarne (i to mimo takiej mnogości trendów, jak dziś), że, aby okazać szacunek cioci lub babci, do której idziemy z wizytą, ubieramy się czasem grzeczniej niż to leży w naszej naturze... A już tak trudno jest przyjąć do wiadomości, że ktoś ubiorem manifestuje swoje przywiązanie do konkretnej podkultury, grupy; sympatię dla jakiegoś stylu, zjawiska...

Spotykam się często z taką reakcją, będącą czymś w rodzaju "cichego porozumienia": oto bardzo często istoty ubrane mniej lub bardziej undergroundowo, mając jakąś sprawę i do załatwienia jej grono osób dookoła, wybierają kogoś podobnego do siebie. Często ktoś się sympatycznie uśmiechnie, mrugnie okiem, obejrzy, spojrzy z dobrą intencją w oczach - i jest to zupełnie inne uczucie niż drwina za plecami ze strony różowych panienek lub wścibskich sąsiadów; oczywiście, nie brak i drugiej str medalu - nadętych, ponurych osobników "bez-kija-nie-podchodź", co to zabiliby cię na śniadanie, bo jesteś mniej tró od nich... Ale przeważnie, mijając czarnolubnych, mam dobry humor, jest mi wesoło, wyczuwam w powietrzu jakąś symbiozę czy coś w tym stylu... Im więcej akcentów goth, tym więcej radości, czuję, że żyję, jestem nawet bardziej pogodna niż w jasnych ciuszkach zakładanych do pracy... Coś w tym jest i tyle, a prawda, że wiecznie się bawić swoim imagem nie wypada...

A teraz powrót do kolorów... Zielony to nadzieja, radość, młodzieńcze szaleństwo, przyroda - uwielbiam. A czerwień dodaje energii i czasem nawet agresywny komponent tej barwy przydaje się - daje werwę, budzi temperament, moc, dowcip, "pazur"... Poza czarnymi to właśnie czerwone ubrania dominują w mojej garderobie; jest ich nawet więcej niż zielonych, bo zielone mają często nieciekawy fason - czy raczej: rzadko ciekawy.

Poza tym, małe przypomnienie; nie tylko o kolory idzie; np. podobno osoby, które czeszą się do góry, tapirują łebki, noszą opaski i uwypuklają czoło, chcą, by postrzegano je głównie przez pryzmat intelektu (wysokiego, of course); osobom ubranym "na cebulkę" przypisuje się takie aspekty, jak: ostrożność w działaniu, potrzeba zapewnienia sobie bezpieczeństwa od świata zewnętrznego, nieufność, indywidualizm, chęć separacji od otoczenia. Szerokie pasy, klamry, szarfy na biodrach - to uwypuklenie "ego biologicznego", temperamentu seksualnego, duże potrzeby życiowe, hedonizm. Wiszące, długie kolczyki u pań podobno wróżą nienasycony apetyt w łóżku i liczne fantazje; ponoć z taką panią lepiej bawić się niż z tą, która uszka zdobi skromniej. Wysokie obcasy to zdecydowanie, władza, igranie z otoczeniem; ciężkie buty mają oznaczać człowieka zdecydowanego, realistę, pragmatyka; osoby bardziej ekspansywne noszą ponoć wyrazistą i ciężką biżuterię; minimaliści - drobne przywieszki, sam zegarek. Osoby zmienne, rozchwiane, wybuchowe - asymetria w ubraniu, kolory ekspresjonistyczne; te bardziej stałe i zorganizowane kładą nacisk na symetrię w ubiorze; dolna część wyeksponowana - sfera bio, górna - ku warstwom ducha, etc., etc... Dużo w tym pewnie czegoś, co potocznie zwie się pieprzeniem, ale... Grey_Light_Colorz_PDT_02

Lubię jeszcze fiolet, biały i soczysty ciemny błękit:-)

Narzeczona wampira

Ja ubieram się zwyczajnie, jak każdy. I to wynika tylko z tego, że po prostu przestałam przywiązywać wagę do wyglądu. Jeśli ktoś mi powie, że nie jestem gotką, bo ubieram się jak nie-gotka to się nie będę kłócić i nikomu udowadniac, że nią jestem, bo jaki w tym jest sens?
Dobrze mi ze sobą i z tym jak się czuję. Jeśli ktoś się czuje dobrze w kolorowych ciuchach, to niech takie nosi.
Jeśli ktoś czuje się dobrze tylko w czerni, to też Ok. Ale czy to świadczy o tym, że jest bardziej gotycki?

Lenore, the Cute Little Dead Girl

Alice in Gothland

Aksamitna Mgiełka

Narzeczona wampira

Zachód Słońca

Przypomniała mi się moja blond różowa koleżanka ze studiów, która zakochała się w gocie-sataniście. W tym celu postanowiła zmienić swój wizerunek i pożyczyła ode mnie czarną, długą spódnicę i czarną bluzkę. Co chwilę pytała, czy wygląda dostatecznie mrocznie Grey_Light_Colorz_PDT_19