Śmierć... bójcie się... - Gotyk-Forum.pl

Malk Content

[zaskoczyło mnie, że nie znalazłam tego tematu sensu stricte]
Jak przystało... Wasz stosunek do śmierci (waszej, waszych bliskich, innych osób tudzież zwierzaków). Teorytycznie i praktycznie, mam na myśli wasze doświadczenia oczywiście.
Także sprawy związane ze śmiercią, jak starzenie się, choroby,...
Jakiej śmierci najbardziej się obawiacie?

Mrok

Bardziej obawiam się śmierci moich bliskich niż własnej. Jakoś tej swojej się nie boje Grey_Light_Colorz_PDT_19

I wolałbym zginąć niż np. mieć zmasakrowaną twarz.

Malk Content

Śmierć rodziny, psa...obserwacja jak się starzeją...
Co do siebie parafrazując filozofa: Gdy jesteśmy, nie ma śmierci, gdy jest śmierć, nie ma nas... Zresztą ja pragnę śmierci świadomej Grey_Light_Colorz_PDT_03

WIDMO ADMIN

smierci jako zakończenia istnienia sie nie boję, zresztą, to jest nieuniknione, jednak boję się jak bedę umierać, najbardziej przeraża mnie smierc poprzez uduszenie się czy utopienie

Nocny Łowca

Do myśli o śmierci musiałem się przyzwyczaić - tak to jest gdy żyje się z potencjalną bombą na pokładzie i na dobrą sprawę powinno się już dawno i kilka razy kopnąć w kalendarz.

Czego się boję? Na pewno tego że odejdą moi bliscy - tak mało ich mam, a jak ich zabraknie to prawdopodobnie już całkowicie pogrążę się samotności i w socjopatii.

Tak w sum,ie to nawet nie boję się samej śmierci, ale potencjalnej i zdarzającej się w wielu wypadkach powolnej degeneracji, odbierającej człowiekowi siły i godność. Albo kalectwa, odbierającego zdolność do decydowania o sobie.
W tym punkcie moja rodzina myśli podobnie i już +\- zabezpieczyliśmy się przed tym - jeśli jednej osobie coś takiego by groziło,. reszta mu po prostu pomoże odejść z godnością.

Gdybym mógł wybrać... Odszedł bym jak pewien mistrz Zen, który pewnego razu zaraz po porannych medytacjach powiedział swoim uczniom "Drodzy uczniowie. Chciał bym teraz się z wami pożegnać, bo właśnie postanowiłem odejść." I umarł.

Szmaragdowa Wiedźma

nie obawiam się samej śmierci... jedynie tego, że nadejdzie zbyt szybko. staram się czerpać z życia pełnymi garściami, ale mam świadomość, że jeszcze wielu rzeczy nie spróbowałam... coś jakby poczucie niespełnienia. 'po śmierci nie ma przyjemności', jak zwykła mówić gothabella ;o)

podobno całkiem niedawno otarłam się o śmierć... jakoś to do mnie nie dociera.

śmierć bliskich? cóż, zdaję sobie sprawę, że to zapewne bardzo bolesne doświadczenie ale nie pozostaje nic innego, jak tylko pogodzić się z przemijaniem. naturalna kolej rzeczy.

'motyle winy znać sztukę umierania w pełnym słońcu.'

Malk Content

Najgorsze jest patrzenie jak bliscy się starzeją, pies(najbliżdzy od 10 lat przyjaciel) siwieje i traci wzrok...

Wczoraj uświadomiłam sobie, że na mój potencjalny pogrzeb przyszłaby tylko rodzina... Mnie nie bedzie na tym zależało, ale póki co trochę to dołuje...

Biggus Dickus

byle by nie być "roślinką" (semi-roślinką itp)

Mrok

Szmaragdowa Wiedźma

a ja jestem zdania, iż lepiej mieć na swym pogrzebie garstkę bliskich, niż tłumy prawie nieznajomych, którzy przyszli, bo wypadało.

Malk Content

Poza rodzicami, rodzina którą widuję najczęściej raz na parę miesięcy... cóż...

Szmaragdowa Wiedźma

choć z drugiej strony... skąd pewność, że śmierć to kres męki? Grey_Light_Colorz_PDT_45

Malk Content

ale wtedy to już czysta metafizyka, zatem możliwości są szersze...
I tak będzie co ma być... w dzieciństwie chciałam być dusza potępioną (za dużo pana Edgara i Żukosoczka Grey_Light_Colorz_PDT_08

)

Hrabia

Chciałbym godnie umrzeć. Jeżeli miałbym wybierać rodzaj śmierci to albo w walce (moje nordyckie ja Grey_Light_Colorz_PDT_15

) albo utopić się.
Każdy boi się tego, czego nie zna. Po to miedzy innymi wymyślono życie pośmiertne, by uspokoić ludzi. Umrzemy i zobaczymy, co jest dalej. Może każdy dostanie to, w co wierzył, jak to powiedział Bułhakow w "Mistrzu i Małgorzacie". Miła jest perspektywa, że sobie odpocznę, jak mi pozwolą Grey_Light_Colorz_PDT_15

Bo ciągłe powracanie tutaj byłoby meczące - znowu się rodzisz, żyjesz, krzywdzą cię, umierasz i na nowo. Chciałbym wreszcie odpocząć, nieważne gdzie.
Najbardziej bolałaby mnie śmierć mojej siostry i przyjaciół, których mam niewielu.

Atropinowa panienka