Perły polskiej poezji - Gotyk-Forum.pl

Narzeczona wampira

Ja dodam jeszcze panią Zawistowską:

Kazimiera Zawistowska
Jesienną nocą.

O, przyjdź ty do mnie - bom dziwnie samotna.
Noc się nade mną rozełkaia słotna,
I dziwnie jestem w tej nocy samotna.,.

Strugami deszczu mży mgielna szaruga.
Noc pełna cieni, wystygła i długa,

Przedzgonnych psalmów snując hymn pokutny,
Łka w strunach deszczu w rytm niezmiernie smutny,
W mgłach odrętwiałych łka swój hymn pokutny.

I jak wid śmierci leci mi nad głową
Ta noc rozgrana ulewą deszczową...

Więc przyjdź ty do mnie - przyjdź w te ciszę mroczną,
A oczy moje przy tobie odpoczną,
Oczy zasnute mgieł oponą mroczną.

I wzlecę w jasne oczu twoich głębie
Jako za światem tęskniące gołębie.

I spiję niebu z gwiazd złotymi ćwieki!...
I przymknę pijane rozkoszą powieki,

Wypiwszy niebo z gwiazd złotymi ćwieki!

Darzę bowiem ten wiersz ogromnym sentymentem...
Oraz przy okazji:

Federico García Lorca
Lament

Zamknąłem drzwi od balkonu,
ponieważ nie chciałem słuchać płaczu,
ale za szarymi ścianami
nic nie było słychać prócz płaczu.

Bardzo mało jest śpiewających aniołów,
bardzo mało jest szczekających psów,
tysiące skrzypiec mieści się w jednej dłoni.
Ale płacz jest olbrzymim aniołem,
płacz jest olbrzymimi skrzypcami,
łzy tamują głos wiatru
i nic już nie słychać prócz płaczu.

wiersz, który napisany na ozdobnej kartce papieru zdobi moją ścianę. Uwielbiam Grey_Light_Colorz_PDT_19

Czarny Mentor

ładny wiersz

Queen Of The Diamonds

Dwa moje ulubione twory
by Halina Poświatowska

* * *

Jestem Julią
mam lat 23
dotknęłam kiedyś miłości
miała smak gorzki
jak filiżanka ciemnej kawy
wzmogła
rytm serca
rozdrażniła
mój żywy organizm
rozkołysała zmysły

odeszła

Jestem Julią
na wysokim balkonie
zawisła
krzyczę wróć
wołam wróć
plamię
pogryzione wargi
barwą krwi

nie wróciła

Jestem Julią
mam lat tysiąc
żyję -

[link widoczny dla zalogowanych]
----------------

***(doba jest taka długa...)

doba jest taka długa
jeśli nie będę umierać kilka razy
na dobę
czym wypełnię czas

mam go pełne ręce
i pełne włosy
to jest żmudna praca pająków
sieć

a gdy odchodzi
zostaje zupełnie lekka
jak okruch ziemi
której odjęto myśl

(z tomiku 'rozcinam pomarańczę bólu')

Czarny Mentor

Niedawno odkryty

Preludium

Nie kocham jeszcze, a już mi jest drogi,
Nie kocham jeszcze, a już drżę i płonę
I duszę pełną o niego mam trwogi
I myśli moje już tam, w jego progi
Lecą stęsknione...
I ponad dachem jego się trzepocą
Miesięczną nocą...

Nie kocham jeszcze, a ranki już moje
O snach mych dziwnie wstają zadumane,
Już chodzą za mną jakieś niepokoje,
Już czegoś pragnę i czegoś się boję
W noce niespane...
I już na ustach noszę ślad płomienia
Jego imienia.

Nie kocham jeszcze, a już mi się zdaje,
że nam gdzieś lecieć, rozpłynąć sie trzeba,
W jakieś czarowne dziedziny i kraje...
Już mi się marzą słowicze wyraje
Do tego nieba,
Które gdzieś czeka, aż nas ukołysze
W błękitną ciszę.

Maria Konopnicka