Perły polskiej poezji - Gotyk-Forum.pl

Nowopowstały

Do zakochanej nieszczęśliwie
Szymborska Wisława

Znam ludzi, którym w sercach zgasło,

lecz mówią:ciepło na i jasno,

i bardzo kłamią, gdy się śmieją

Wiem jak ułożyć rysy twarzy

by smutku nikt nie zauważył.

Szmaragdowa Wiedźma

ehhh... nie przepadam za szymborską. nie trafia do mnie jej poezja.

* * *

dla Ciebie piszę miłość
ja bez nazwiska
zwierzę bezsenne

piszę przerażony
sam wobec Ciebie
której na imię Być
ja mięso modlitwy
której Ty jesteś ptakiem

z warg spływa
kropla krwi
i gdzie Twój język
który by koił ból
wynikły z przegryzionego
słowa kocham

[rafał wojaczek]

Nie wiadomo co

Jonasz Kofta

* * *

Co to jest miłość
Nie wiem
Ale to miłe
Że chcę go mieć
Dla siebie
Na nie wiem
Ile

Gdzie mieszka miłość
Nie wiem
Może w uśmiechu
Czasem ją słychać w śpiewie
A czasem
W echu

Co to jest miłość
Powiedz
Albo nic nie mów
Ja chcę cię mieć
Przy sobie
I nie wiem
Czemu

------
Oto mój ulubiony wiersz...
Sama też pisze, ale lepiej nie będe pokazywać Grey_Light_Colorz_PDT_03

Zmierzch

Ooo uwielbiam ten wiersz. Wrzuć tutaj jakieś swoje dziełka. Hm? Chętnie sobie poczytam co tam ostatnio wyskrobałaś. Grey_Light_Colorz_PDT_15

Nie wiadomo co

Dodam, dodam.

Ciemność

C.K. Norwid
Moja Piosnka II

Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba....
Tęskno mi, Panie...

*
Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
Popsować gniazdo na gruszy bocianie,
Bo wszystkim służą...
Tęskno mi, Panie...

*
Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony
Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie,
"Bądź pochwalony!"
Tęskno mi, Panie...

*
Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,
Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,
Równie niewinnej...
Tęskno mi, Panie...

*
Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia,
Do tych, co mają tak za tak - nie za nie,
Bez światło-cienia...
Tęskno mi, Panie...

*
Tęskno mi owdzie, gdzie któż o mnie stoi?
I tak być musi, choć się tak nie stanie
Przyjaźni mojĂŠj...
Tęskno mi, Panie...

MARIA PAWLIKOWSKA-JASNORZEWSKA

MIŁOŚĆ
Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic. Jestem może bledsza,
trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
lecz widać można żyć bez powietrza!

Szmaragdowa Wiedźma

voolf, miejsce na publikację wierszy forumowiczów znajdziesz w dziale 'nasza twórczość'. grzecznie proszę o przeniesienie twoich liryków właśnie tam.

'wtorki'

jeżeli wtorek nie będzie w sobie już zawierał wtorku
to nie umrę nie umrzesz autystyczna rozkosz
zostanie zawieszona odreagujemy
to sobie w jakiś sposób wszak twardzi jesteśmy
na zewnątrz jeśli wtorek zostanie zniesiony
i Pan Bóg wyzna że nie bylo wtorku
że świat powstał zaledwie przez sześć dni
to i tak zwyciężymy heretycka wioska
na heretyckiej wyspie zostanie nazwana
wtorek jeśli zdobędziemy
wizy to jutro będziemy już tam
mam już pomysł na hymn i godło

[marcin świetlicki]

Nie wiadomo co

A mi sie te wiersze które tu dajecie wcale nie przypadają do gustu.

Szarość Wieczorna

Leśmian - w malinowym chruśniaku

Czechowicz - Ja karabin

Tuwim - Życie - - - Rozprężę [...]

Zachód Słońca

Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Lubię, kiedy kobieta...

Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,

kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,

gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie

i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,

gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,

gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem

i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania

przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania

zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,

gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie

wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,

a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata

w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.

Szkarłatna Róża

Wojaczek Rafał - Musisz Się Zawsze Róży Bać

Musisz się zawsze róży bać, która ustami
Jest rany, co się wewnątrz ciebie wciąż rozkrwawia

Bo, choć szukam, językiem cię nie umiem, naga:
Powiedz mi, że się boisz, uwierzę, że jesteś.

Że jesteś w sobie, ciału swojemu przytomna
- ciało jest okiennicą, skąd wiatr płochym gestem

bezwiednej dłoni wypchnąć może szybę krwi
- już w sąsiednim powiecie opadnie zamiecią

ognia, co noworodkom wypala oczy,
a oślepłe z rozpaczy matki wyłysieją.

Więc powiedz, żebym chociaż włosami usłyszał.
Niech chociaż skóra prędkim szeptem dreszczu powie

Wargom, czy jeszcze mieszkasz w tej grząskiej osobie;
Nim jeszcze nie przeciekłem przez nią całkiem, powiedz.

Paskuda

Modlitwa o śmiech [Adam Ziemianin]

śmiechu mi trzeba
na te dziwne czasy
śmiechu zdrowego
jak źródlana woda

niech mnie kołysze
w tej wielkiej podróży
i niech prowadzi
gdzie śmieszna gospoda

niech dźwięczy męczy
aż do zadyszki
śmiechu mi trzeba
przede wszystkim

niech się zatrzęsą
od śmiechu ściany
niechaj na zawsze
będę nim pijany

nie okrutnego
nie cynicznego
śmiechu mi trzeba
bardzo ludzkiego

Alice in Gothland

Bardzo lubię powyższy wiersz, zresztą inną "Modlitwę" tego poety także Grey_Light_Colorz_PDT_15

"Rozmowa o poezji"

D z i e w c z y n a:
Czy pan ją widzi? Czy ona się śni?
Czy też nadbiega - nagła jak z pagórka?

P o e t a:
Ona wynika z brodawek ogórka...

D z i e w c z y n a:
Pan kpi.
Pan ją jedwabnie - pan ją jak motyla
Po takich złotych i okrągłych lasach...
To jest jak z Dafnis bardzo czuła chwila...

P o e t a:
Owszem. Jak ostro
Całowany tasak.

D z i e w c z y n a:
Rozumiem pana. Z wierzchu ta ironia,
A spodem czułość podpełza ku sercu...

P o e t a:
Dlaczego z pani jest taka piwonia,
Co chce zawzięcie być butelką perfum?...

[Stanisław Grochowiak]

Narzeczona wampira

Stanisław Grochowiak - 'Czyści'

Wolę brzydotę
Jest bliżej krwiobiegu
Słów gdy prześwietlać
Je i udręczać

Ona ukleja najbogatsze formy
Ratuje kopciem
Ściany kostnicowe
W zziębłość posągów
Wkłada zapach mysi

Są bo na świecie ludzie tak wymyci
Że gdy przechodzą
Nawet pies nie warknie
Choć ani święci
Ani są też cisi

ubóstwiam ten wiersz... choć równie wielką sympatią darzę utwór pana Baczyńskiego 'Gotyk', wklejany już przez Lady. perły Grey_Light_Colorz_PDT_19

Louis de Pointe du Lac

U mnie Kazimierz Przerwa Tetmajer.
10 lat temu czytałem jego liryki mimo to pamiętam słowa:
"Nie z mojej sfery Bogu dzięki była kochanka ma"
"Evviva L'Arte-choć nasze życie splunięcia nie warte"-jakoś tak.
"Melancholia,tęsknota,smutek są treścią mojej duszy"
Było to smutne-obraz człowieka-poety który sztukę traktował jako część siebie, a potem umierał w samotności i zapomnieniu.

Smutne, ale ciekawe poprzez ten romantyzm i rozczarowanie, które mi teraz towarzyszy,choć nie chcę tego!):