Fantastyka - Gotyk-Forum.pl

La Figlia Della Tempesta

No kończcie, kończcie... Możecie sobie założyc gdzieś temat o RPG, jeżeli chcecie Grey_Light_Colorz_PDT_19

Shak Burz Huni-latub-ob

Łowca czarownic

Ale przecież ja nie przeczę że Tolkien stworzył cały świat i otoczkę w około niego.
Tylko twierdzę że stworzenie takiego uniwersum nie jest niczym nowym i niczym co by go bardzo nobilitowało.
Stworzył mitologię, język, kosmologię i geografię i ...
No właśnie i co ?
Skoro sam powiedziałeś że żadnych innych przesłanek tam nie ma.
Po prostu ładnie skonstruowana bajka dla trochę większych dzieci.
Wg mnie opowieść powinna oprócz dobrze skonstruowanego świata mieć coś więcej niż tylko walkę dobra ze złem i heroiczny happy end.
Tolkienowske dzieło jest po prostu jak dla mnie proste jak konstrukcja cepa.
Już Sapkowski o wiele bardziej skomplikował wewnętrznie Geralta i otaczających go bohaterów mimo że nie stworzył tak rozbudowanego uniwersum.

A ten cały język jest i co ? Nic, tylko jest bo żadnej innej chyba roli to on nie odgrywa.
Tak samo ta cała mitologia.
Można czytac trylogię bez znania mitologi i też wszystko się wyłapie.
Dlatego twierdzą że Tolkien przedobrzył.
A takie coś jest dobre dla gry RPG a nie literatury.

Shak Burz Huni-latub-ob

Łowca czarownic

@1
Z tym że obrazy Leonarda coś wniosły a twory Tolkiena poza trylogią nie bardzo.

@2
A dla mnie to nic nadzwyczajnego.

Plugawy

Słowacki i Tolkien wielkimi pisarzami byli Razz

Skończmy wszyscy offtopa Razz

Mistrz Gry

Właściwie to cały czas mowa o fantastyce...

Plugawy

Może zaczniemy omawiać teraz Balladynę ? Grey_Light_Colorz_PDT_03

Mistrz Gry

A czy to prawda, że Świtezianka była jednym z Przedpotopowców? Grey_Light_Colorz_PDT_02

Łowca czarownic

Switezianka była zapomnianym gatunkiem gangrela, wamprybą Grey_Light_Colorz_PDT_08

Plugawy

+NecromanTesss+

Te, nie offtopić mi tu, z Gangrelami do Elizjum proszę Evil or Very Mad

Teraz majnen zdannen na tematen:

Pisanie z przymrużeniem oka wcale nie musi być prostsze od tego na poważnie. Odwrotnie - wcale nie musi być trudniejsze. Tyle, co od warsztatu, zależy od osobowości twórcy, jego upodobań, charakteru. Ktoś się czuje, jak ryba w wodzie, pisząc fantasy z jajem, ktoś iny tworzy epopeję pełną heroizmu i dramatycznej akcji. Sama nie piszę ani książek, ani scenariuszy rpg, za to mam doświadczenia ze scenariuszem teatralnym, fantastyki próbowałam zbyt mało, by wliczać do warsztatu, niemniej - jest to cholernie ciężka sprawa, to, że można zmyślać, nie oznacza, ze można ominąć logikę i zasady prawdopodobieństwa, a zjawiska "to już było", trudno uniknąć i w 90% prób popada się w sztampę i "niwiadomoco". Co do scenariuszy przeznaczonych na deski - pisałam w większości na śmiesznie i wcale nie było to proste; kiedy ja umierałam ze śmiechu, publika - niekoniecznie. I na odwrót. Z drugiej strony - o wiele ciężej było mi z tematyką poważniejszą, przeważnie nie kończyłam takich prób; pisarz tworzący "na serio" ma o tyle trudniej, że trudniej wybaczyć błąd, jeśli w treści książki brak porozumiewawczego oczka do czytelnika. Prędzej powie się "Ok, miało być śmiesznie, nie wypaliło, ale to przeca jaja,. tak czy tak" niż "Nic nie szkodzi, że z epopei narodowej wyszła ci sentymentalna kicha, mój drogi". Tak czy owak - porównywanie Pratchetta i Tolkiena ze względu na pozorną łatwość/trudność wyboru konwencji, mija się z celem. Zaś co do kwestii porównania pod względem znaczenia dla historii fantastyki i dorobku literackiego pokoleń... Parę słów teraz o tym.

Od razu mówię: co do Pratchetta, wiem, że dzwonią, ale nie wiem w którym kościele. Znam konwencję jego twórczości, znam odbiorców jego książek i podejrzewam, że nieźle bym się uśmiała, czytając "Morta", jednak trafiłam na pana P. ze złego kąta strzelania i wyszło na to, że zawrę z nim głębszą znajomość nieco później niż ponoć wypada.

Mimo wszystko jednak - patrząc nie na karty książki, lecz szerzej - na kulturę - wydaje mi się, że, o ile można by rzec, że mamy coś na kształt "posttolkienowskiego nurtu w fantastyce" czy też - nawet - kultury tolkienowskiej, o tyle - powiem to wyraźnie: nie ujmując w niczym Pratchettowi - nie widzę tego czegoś w przypadku twórcy "Świata Dysku". Owszem, jest coś na kształt "kegu miłośników Pratchetta" czy też - swobodnego i humorystycznego stylu w fantastyce (nawiązań do niego nie brak nawet wśród "Jedenastu Apostołów Grozy"; nawet tam pojawiają się wątki komediowe; także i Sapkowski żongluje konwencjami, sięgając po humor często i gęsto, choć w bardziej przaśnym stylu). Tolkien właściwie nadał życie wszystkiemu temu, co dziś stanowi o fantasy typu heroic, quest czy classic, czy jak to się tam zowie; to dzięki niemu elfy to nie iryjskie duszki ze skrzydełkami, a mądre, piękne istoty nadludzkie. Dzięki niemu mamy cały trend w kulturze masowej, oparty o tworzenie całych światów fantastycznych, które rzadko dorównują pierwowzorowi. Cała gama postaci i wątków w HOMM ma w sobie ślad Tolkiena; czarni jeźdźcy też stanowią swego rodzaju archetyp, odnajdywany nawet w czymś tak różnym, jak Harry Potter (strażnicy magiczni przypominający upiory), Tolkien nie tyle wynalazł to wszystko (prócz hobbita), co dokonał przekształceń tak umiejętnych, że możemy mówić o całym nurcie utrzymanym w klimacie jego historii. Są dobre fantasy, zbliżone to do kryminału, to do horroru, czy parodii fantastyki - jednak kryminał czy komedia mają to do siebie, że drżymy i rechoczemy, ale... szybko zapominamy; do nawet tak wartkiej (wartkiej, ot co) twórczosci, jak saga o Geralcie, nie trzeba się wspiąć, pochylić, wczuć, wczytać - jest to pasjonująca książka-zabójca czasu. "Silmarillion" może i jest nudny... A może i trudny - za w gruncie rzeczy prostą siatką motywów i charakterów kryje się całe bogactwo toposów, tropów, intertekstualnych wtrętów i kodów kultury, niemożliwych dla odczytania dla osoby nastawionej tylko na rozrywkę. Można nie czytać "Hobbita" lub Trylogii, a znać Smauga czy Aragorna lub Saurona. Można nie znać historii pisma, a wiedzieć, że "to są runy elfickie, wiesz?" Zapewne dziś na naszą interpretację świata dziadzia Tolka nakłada się wizualna folia filmów Jacksona, lecz sukcesu filmowej Trylogii nie byłoby bez pierwowzoru. Zgadzam się - bohaterowie są czasem zbyt szklani, zbyt papierowi, świat zbyt idealny (drużyna w drodze nie sika, nie pryka i nie gwiżdże za kąpiącym się w jeziorku kobietami) - ale jest to wzorzec takiego fantasy "czystego", gdzie bohaterowie i świat powinni pozostać bądź w mroku, bądź w świetle. A co może najważniejsze i najbardziej niezwykłe - ostre kontrasty "dobro-zło", idealizacja i jasna struktura - u Tolkiena nie rażą, u innych - tak. To, co u niego uświęcone - u innych byłoby śmieszne. Jest nie do podrobienia i wzrusza kolejne pokolenia, niezależnie od tego, jak szybko dorastają...

Plugawy

Niesamowite...przeczytałem to wszystko i muszę przyznać Tremerce rację Smile

( ale taką w 75% żeby nie było Razz

)

Łowca czarownic

Ale ja niczego nie porównuję a jak to robię to tylko po to żeby pokazac że inni też mogą.
Chodzi mi o to żeby nie robić z Tolkiena świętej krowy bo "był pierwszy", "bo stworzył świat".
I mówię tylko że moim zdaniem twórczość Tolkiena już dawno została przebita przez innych.
I tyle w tym temacie.
Po dwa co wy z tym Pratchettem ? To był tylko luźny przykład, których przykładu przytoczyłem z resztą kilka.