Emil Zola - Gotyk-Forum.pl

Aksamitna Mgiełka

Francuski pisarz dziewiętnastowieczny. Jego książki opisują rozmaite problemy społeczno-obyczajowe. Tworzy postaci nieco schematyczne, ale mimo to ciekawe. Przedstawia rozmaite postawy życiowe, zło, ubóstwo i nikczemność nie oceniając i tylko relacjonując z boku, jak na twórcę naturalizmu przystało. Chyba najbardziej znaną jego książką jest "Germinal" o buncie biedujących górników. Mnie się najbardziej podobała "Ziemia" o dziejach chłopów w pewnej wiosce, bardzo wciągająca i poruszająca (dla ciekawostki - zainspirowała podobno Reymonta do napisania "Chłopów"). Ciekawa jest też "Nana" o życiu luksusowej prostytutki.

Zola podziwiał twórczość Wiktora Hugo - ja w ich książkach znajduję wspólny mianownik, mianowicie są pomocne w kształtowaniu własnych postaw moralnych. Wink

Polecam, bo powieści Zoli mimo upływu lat są wciąż aktualne i ciekawe.

Zmierzch

czytałam tylko Germinal. czytałam... i tyle. nie zachwycił mnie. Zola jest naturalistą, a i jego determinizm wszechobecny mnie przytłacza. nie przepadam za tego typu literaturą, gdzie poza głównym problemem społecznym większość jest sprowadzona do fizjologii. wolę koncepcję naturalizmu Flauberta. chociaż hm.. "literacki brutalizm", jaki przejawia Zola, jest momentami wciągający.

poza tym jestem literackim romantykiem Grey_Light_Colorz_PDT_08

wolę wielką ideę i wielką ofiarę, niż pot w kopalni.

Aksamitna Mgiełka

Ja też przeczytałam "Germinal" jako pierwszy (najbardziej znany i był na półce w domu). Nie zrobił na mnie wrażenia piorunującego, ale zaciekawił na tyle, że sięgnęłam po następne pozycje. Myślę, że warto.

Zmierzch

może kiedyś. nie wątpię, ale aktualnie nie mam zbytnio czasu na lektury dla przyjemności. nie zachwyciła mnie atmosfera tej książki, jakże pięknie obrazująca ówczesne realia. to specyficzny okres literacki, który po prostu nie należy do moich faworytów.

Mistrz Gry

Znam tylko "Germinal" (ze szkoły), ale Zola reprezentuje pewien typ pisania i wydaje mi się, że pozostałe jego dzieła (a przynajmniej znaczna część) nie odbiega zbytnio kształtem od tego.
Mnie osobiście taki naturalizm się nie podoba. Szanuję tą książkę jako coś, co w końcu zwróciło uwagę i opisało (biorąc pod uwagę rok wydania) sytuację mas pracujących i tych "najgorszych" z robotników. Można by powiedzieć, że jako przekazanie pewnej idei to tak, pod tym względem w porządku. Za to styl... nie. To nie dla mnie. Już nie chodzi o jakieś gorszące opisy, ludzi doprowadzonych do skrajności i nie piekielne warunki pracy za psie pieniądze, ale nagromadzenie wszystkich tych elementów. Za dużo tego. Nie jestem jakiś nadwrażliwy na tym punkcie, ale ksiązka pana Zoli wydała mi się niesmaczna i nie planuję do niej wracać.