Dlaczego czytamy? - Gotyk-Forum.pl

La Figlia Della Tempesta

Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego lubicie książki? Dlaczego pociąga nas literaura? Spróbujcie odpowiedziec na pytanie, dlaczego czytanie sprawia Wam taką przyjemnośc.

Plugawy

Ja lubię czytać książki, ponieważ czasem potrzebuję uciec od rzeczywistości - a jest to sposób lepszy niż prochy.
Uważam, iż książki rozwijają wyobraźnię.Jeśli ktoś ją posiada, to ciekawa książka może okazać się bardziej interesująca niż równie dobry film - ponieważ czytając książkę mamy pewne swoje wyobrażenia, a nie te narzucone przez twórców filmu.
Osobiście, czerpię inspiracje z książek do scenariuszy na sesje Rpg.
Kilka razy po przeczytaniu książki - zastanawiałem się nad dalszymi losami bohatera - " co by było, gdyby ".
I na koniec uważam, iż niektóre książki wnoszą ważne przesłanie, które zmusza do refleksji nad własnym zachowaniem i dotychczasowym życiem.

Mistrz Gry

<ten avatar Opusa mnie rozwala...>

To temat z gatunku tych, na które trudno będzie znaleźć jakieś odkrywcze odpowiedzi. W końcu i tak wiadomo, co się tu będzie przewijało.

Na początku się czyta, bo w szkole wymagają. Od podstawówki do szkoły średniej jest masa lektur, które odstręczają wielu, a jeżeli ktoś potem jeszcze wybiera studia, gdzie "się czyta", to już ma tych książek tyle, że pewnie nie raz i nie dwa ma ochotę tym wszystkim p*** i wziąć się za coś innego.

Pomijając jednak sytuacje, kiedy czytamy, "bo trzeba".

Co sprawia, że kiedy mamy tą garść wolnego czasu, to spośród róznego rodzaju form jej zużycia wybieramy nie tv, nie kompa etc., a właśnie książkę? Tu OD ma rację i pewnie każdy znajdzie swój powód (powody) wśród tych, które przytoczył. Nie będę więc powtarzał.

Najważniejszym dla mnie osobiście powodem jest - podobnie jak u OD - poszukiwanie inspiracji do sesji gier fabularnych. Bawię się tym już pare ładnych lat, niejedno widziałem i niejedno próbowałem na sobie, ale książki (zwłaszcza te dobre) mają to do siebie, że można je czytać po kilkakroć i za każdym razem znajdzie się coś albo doszuka się czegoś, czego nie zauważyło się np. czytając dwa lata wcześniej. Wystarczy drobiazg, na którym skupi się uwagę. Potem z takich rzeczy się korzysta.Ziarnko do ziarnka...

A więc czytam w poszukiwaniu jakichś pomysłów. A to jakaś nietuzinkowa postać, a to nieznane wcześniej miejsce, a to znowu intryga, która jest tak zawiła, że autor za samo jej wymyślenie powinien dostać nobla, a to jakiś przedmiot, urządzenie, zwierzę, roślina, nowatorskie zastosowanie przyrządu czy aparatu i cała masa innych rzeczy spotykanych lub nie w życiu codziennym. Poza tym opisy. Opisy wszystkiego. Dosłowne WSZYSTKIEGO. Czasem trudno o ten jeden jedyny bodziec, ale czego to nie znajdzie się w książkach. Wygląd, zachowanie, różne formy aktywności, emocje i uczucia wraz z ich okazywaniem lub też nie, cała materia nieożywiona, psychika i przemyślenia, zjawiska - takie opisy są przeze mnie bardzo pożądane.

Może pewne rzeczy przychodzą z wiekiem - wraz z nabytym doświadczeniem (a każdy je zdobywa, jakie by ono nie było) otwierają się pewne klapki w głowie i - mówiąc obrazowo - mamy dzięki temu nowe spojrzenie na zdawało by się znane i oklepane motywy. Patrzy się przez inny pryzmat, a przez to docierają do nas te fragmenty, które wcześniej były/wydawały się mniej istotne.

Inna sprawa, że niektórzy autorzy tworzą dzieła ponadczasowe. W takiej czy innej formie opowiedziana jest pewna historia, która w chwili czytania wydaje się w miarę sensowna. Potem następuje przerwa i za jakiś czas znowu się bierzemy za tą samą książkę. Okazuje się, że nic się pod tym względem nie zmieniło. To trochę to, o czym pisze OD: przesłanie, jakaś wizja albo idea, która jest - że zacytuję Grzędowicza - 'stałą kosmiczną'. Gdzie byśmy nie byli, jaka epoka by nas nie interesowała, to wszędzie można znaleźć pewne znane nam, ludziom, zjawiska. Nie zawsze chwalebne, ale jakże znajome.

Jeszcze inny powód, dla którego sięgam po książkę, to - że się tak wyrażę - przeżycie przygody. To oderwanie się od świata zewnętrznego jest dobrym określeniem, ale chodzi tu także o wprawienie się w pewien nastrój (kryminały Chandlera, wywody psychologiczne Rice, rzeczowość Harrisa czy na wpół żartobliwa żonglerka konwencjami - ot, chociażby Sapkowski czy Pratchett) czego filmy jakoś ostatnimi czasy zapewniają coraz mniej. Naprawdę mało jest dobrych filmów, a i tak spora ich część (tych dobrych) bazuje na książkach. Dlaczego więc nie sięgnąć właśnie po nie? Przecież wiadomo, że żadna ekranizacja nie przebiła papierowemu pierwowzorowi. mogła mu tylko dorównać. Skoro więc filmów jest tak mało, to dosyć szybko się wyczerpię, a i nie za bardzo jest je skąd zdobywać. Z książkami nie ma tego problemu.

Trochę tego wyszło Grey_Light_Colorz_PDT_11

Na koniec tylko chciałem powiedzieć, że na początku nie wierzyłem w to, że czytelnictwo książek rozwija. Wzbogaca zasób słownictwa, uczy gramatyki i stylu oraz rozwija wyobraźnię - bzdury, myślałem. Prawdę mówiąc, nawet nie za bardzo wiem jak to działa, ale jednak nie są to bzdury. Tego nie da się "zobaczyć". To nie jest tak, że przeczytamy kilka książek i staniemy się elokwentni, wygadani i nigdy nam nie zabraknie słowa ("mam to na końcu języka"). Po jakimś czasie jednak każdy zauważy u siebie, że budowanie zdań przychodzi znacznie łatwiej, używanie jakichś - wydawało by się - skomplikowanych wyrażeń i sformułowań już tak nie drażni, a nawet okazuje się, że prowadzone rozmowy przebiegają jakby sprawniej Grey_Light_Colorz_PDT_03

To brzmi bardzo infantylnie i może naiwnie, ale wydaje mi się warto czytać zawsze wtedy kiedy się ma czas. Im człowiek starszy, tym ma mniejszą ochotę i tym mniej czasu na czytanie. Nie każdego stać żeby poświęcić te kilka/kilkanaście godzin w tygodniu na coś teoretycznie "bezproduktywnego". Lektury też ze ściąg, bo po co czytać... Może to i śmieszne, ale zastanawiam się skąd się potem biorą ludzie, którzy pojawiają się w mediach, ważne osobistości, które nie umieją składnie przekazać własnych myśli i poglądów. Zresztą widzę nawet po swoim otoczeniu: student to gość, który jest po szkole średniej. Czyli zdał maturę. Czyli zaliczył język polski. Co więcej, zaliczył go na maturze. Innymi słowy powinien prezentować sobą jakiś poziom. Jaka jest rzeczywistość, to temat na inny temat Grey_Light_Colorz_PDT_26

Ale mi wyszedł moralitet Grey_Light_Colorz_PDT_04

Jak to powiedział Sienkiewicz: czytając książkę mamy dwie możliwości - albo nas wciągnie i nie zechce puścić albo zanudzi i uśniemy. W obu tych przypadkach spełni ona swoją rolę: zapełni nam wolny czas Grey_Light_Colorz_PDT_02

Roztańczony Pył Świata

hmmm pomijając powody takie jak "dla rozrywki", czytam głównie po to żeby poznać nowe światy, inny punkt widzenia, historie innych istnień, nieważne że wyimaginowanych. czasem czytam też żeby poczuć "atmosferę" miejsc o których pisze autor, poczuć się jakbym tam był i widział wszystko własnymi oczami. oczywiście zdarza mi się też czytać dla wiedzy, i nie mówię tu koniecznie o książkach które są w takim celu pisane.

czytam też po to, żeby niejako wejść w skórę bohatera i widzieć świat tak jak on widzi. bywa to ryzykowne, bo lekturę "Możliwości Wyspy" Houellebecq przypłaciłem kilkudniowym dołem, bo na użytek lektury przyjąłem wizję świata przedstawionego przez autora i przez chwilę mi tak zostało.

czytanie spełnia też u mnie pewną rolę użytkową - mianowicie jest to najłatwiejsza metoda rozbudowania sobie słownictwa w języku obcym, kiedy jest się już na nieco wyższym poziomie zaawansowania. takowoż kiedy mogę, kupuję książki anglojęzycznych autorów w oryginale.

Jasność

Czytam, bo mam zbyt bujną wyobraźnię żeby wystarczył mi "jeden", zwyczajny świat. Dlatego czytam głównie fantastykę Grey_Light_Colorz_PDT_02

Poza tym jest to jeden z najlepszych sposobów, żeby się zresetować (znam oczywiście równiez inne, nawet działające szybciej, ale ileż można... Grey_Light_Colorz_PDT_19

, a dzięki czytaniu radzę sobie z przemęczeniem i ogólnie umysł się oczyszcza.
A po trzecie, czytanie to często mój sposób żeby zasnąć Grey_Light_Colorz_PDT_18

Ciemność Absolutna

Czytam bo dzięki czytaniu zapominam o bożym świecie i rzeczywistości.
Czytając rozwijam się, nakręcam bardziej wyobraźnię i po prostu potrzebuję tego. Raz na jakiś czas muszę przeczytać jakąś książkę bo rwie mnie do tego. zawsze lubiłam czytać. książki, gazety, ulotki, borszury, mnóstwo rzeczy, które mi wpadały w ręce. Czytanie wyzwala w jakiś sposób. pobudza wyobraźnie, zmienia nastrój, skłania do rozmyślań i rozśmiesza. pochłania też czas w nudne wieczory i pokazuje, że 'książka jest bardzo często przyjacielem człowieka'.

Nocny Łowca

Powody są dwa:

- pierwszy to taki, że mam wtedy co robić z moją bardzo rozbudowaną wyobraźnią. Czytając buduję własny świat i własną wizję bohatera. Gdybym nie czytał, chyba sam musiał bym zacząć pisać i tworzyć własne światy - a na to jestem (na razie) zbyt leniwy Grey_Light_Colorz_PDT_18

- drugi to taki, że zawsze szukam nowych informacji, możliwości nauczenia się czegoś i poznania nowych faktów w interesujących mnie dziedzinach. Może to trochę dziwne hobby, ale znam gorsze Grey_Light_Colorz_PDT_01

Aksamitna Mgiełka

Przy czytaniu można się zapomnieć i pomóc sobie w rozwoju, obserwując, jakie działania bohaterów nam się podobają, a jakie nie, i zastanawiając się, jak my byśmy postąpili Grey_Light_Colorz_PDT_15

.

Poza tym "kto czyta, ten żyje wiele razy" - jak dla mnie bardzo trafne spostrzeżenie i tym się właściwie kieruję, kiedy czytam. I dlatego o wiele bardziej lubię książki obyczajowe, niż fantastykę. Prawdziwe życie jest po prostu dla mnie ciekawsze. Zobaczyć, jak ludzie żyli w różnych epokach i różnych miejscach... Co więcej, dzięki temu można naprawdę docenić czasy i miejsce, w jakich się żyje. Jak sobie człowiek odpowiednio dużo poczyta o rosyjskich łagrach, wojnach światowych, rozruchach w Afryce i zgniłych angielskich miasteczkach.

Do tego czytanie jest kwestią prestiżu i buduje się dzięki niemu wizerunek intelektualisty. Nie bez powodu mamy temat "Co teraz czytacie?" a nie "Co ostatnio oglądaliście w TV" Grey_Light_Colorz_PDT_02

. Ludzie lubią podkreślać, że dużo czytają (to akurat mówię na przykładzie blogów. Stwierdzenie prawie tak popularne jak "jestem inny/a i tajemniczy/a").

Narzeczona wampira

Czytam, ponieważ jest to dla mnie pewna ucieczka od rzeczywistości, od problemów, tak jak i internet, ale przyjemniejsza Grey_Light_Colorz_PDT_19

Poza tym nawet książki opisujące codzienne życie pobudzają wyobraźnię, bo stawiamy swoją osobę w świetle, w którym zostali postawieni bohaterowie.

Jasność

czytam, bo lubię ten "inny świat" - świat fantazji. A jak już zacznę jakąś książkę, to nie mogę się oderwać, aż dojdę do końca. Lubię też poznawać inne punkty widzenia, inne wyobrażenia czy inne poglądy. To pomaga w wyrobieniu sobie własnego zdania na różne tematy. Grey_Light_Colorz_PDT_11

Driada

Czytam, bo- jak większość tutaj osób- chcę oderwać się od świata rzeczywistego. Pragę poznać nowe historie, zatopić się w życie bohaterów. jeśli książka mnie wciągnie, to zapominam o tym, co mnie otacza i staję się bohaterem w książce. Przeżywam wszystko, smutki, radości... Dlatego też bardziej lubię- jak Gothabella- książki obyczajowe.
Poza tym też nie mam co robić z właśną wyobraźnią. Wolę czytać, niż oglądać telewizję, bo nie mam już narzuconej wizji życia, czy wyglądu świata lub samego bohatera książki. Wolę sama sobie wszystko wyobrażać, mioeć swoją wizję czegoś.
Czytam, bo lubię dowiadywać się nowych rzeczy. Czytam, bo też przede wszystkim mnie to odpręża. I jestem niezadowolona, kiedy zbyt szybko przeczytam książkę, dlatego też lubię książki grube Grey_Light_Colorz_PDT_19

Czarny Mentor

Czytam, bo kocham poznawać nowe rzeczy. Pozwalam sobie zapomniec o kłopotach, oderwać sie od rzeczywistości. Uwielbiam razem z bohaterem przezywać jego przygody...